Gringo wśród dzikich plemion recenzja

Chyba nikomu nie muszę przedstawiać Wojciech Cejrowskiego. Znakomity podróżnik i wspaniały pisarz. „Gringo wśród dzikich plemion” to jedna z pierwszych książek opowiadająca przygody, których doświadczył sam autor.

Już od dawna byłam pełna podziwu dla talentu, który posiada „WC”. Niesamowity dar opowiadania najróżniejszych historii, który sprawia, że czytelnik nie może przestać czytać.
Książka, która jest pełna poczucia humoru, wywołuje wielki uśmiech na twarzy, albo po prostu wielki wybuch śmiechu. Sytuacje, w których znalazł się nasz bohater przyprawiają o dreszcze a czasami powodują lawinę łez(z radości oczywiście).

Książka jest w pewnym stopniu pouczająca. Wiele cennych wskazówek jak przetrwać w dżungli, aby się nie stać pożywieniem dla zwierząt, które tam spokojnie żyją.
W takich miejscach trzeba być czujnym, lepiej nie wybierać się w takie miejsca bez doświadczonego Indianina.
Właśnie dzięki tym tubylcom Cejrowski, doświadcza wielu niezapomnianych, czasami nawet krępujących sytuacji, kiedy to wszyscy dokładnie się mu przyglądają mając przy tym wielką radość.

Gdy zaczynałam czytać książkę nie wiedziałam co oznacza słowo „gringo”, okazało się, że tym mianem określa się białego człowieka, wśród miejscowej ludności.
Bardzo pobadał mi się sposób w jaki autor przedstawia sytuacje. W wypowiedziach nie zabrakło poczucia humoru, dlatego cała książka napisana jest w bardzo prosty sposób, aby każdemu czytelnikowi przynieść wiele chwil radości.
Możemy w niej zaleźć wiele ciekawych rzeczy począwszy od cennych rad po zachwycające historie, z uwzględnieniem strasznych sytuacji.
Książka ta przepełniona jest wieloma anegdotami i ciekawymi cytatami
„Są dwa uda, albo się uda albo się nie uda”.
Polecam ją każdemu czytelnikowi, który chce poznać historię dzikich plemion oraz gringo z Polski.