Pokój bez widoku recenzja

„Stare grzechy rzucają długie cienie”.
Czy jest ktokolwiek, kto nie żałuje choć jednej rzeczy z przeszłości? Czy ktokolwiek nie zna poczucia winy? Chyba każdy człowiek na świecie żałuje choć jednej rzeczy zrobionej w przeszłości. Czasami pragniemy o niej zapomnieć, ale ona wypływa i zatruwa nasze życie. Sprawia, że dręczą nas koszmary i nie możemy zaznać spokoju.
Taką właśnie rzecz popełnił John M. Godart, który po wielu latach w USA wraca do Polski. Wybitny, wielokrotnie nagradzany pisarz jest dla wielu wzorem do naśladowania. W stolicy naszego kraju szuka dużego mieszkania w rozsądnej cenie. Kiedy więc jego agent nieruchomości dzwoni do niego, aby przedstawić mu ofertę, wyrusza z nim obejrzeć mieszkanie w świetnej lokalizacji. Jednak nie spodziewa się, że jego przeszłość właśnie teraz postanowiła dać o sobie znać.

Książka wydaje się dziwna od samego początku. Nie wiem, czy to kwestia języka, czy składni zdań. Nie mogłam się jednak w nią wkręcić. Miałam wrażenie, że dialogi są wymuszone i nieco sztuczne. Książka zbudowana nieco chaotycznie.
Według mnie najciekawszym elementem książki były momenty pisane kursywą. Czyli tak jakby poboczna historia. Tam pojawiały się najciekawsze elementy, chociaż i sporo dziwnych kwiatków.
Ogólnie w tym thrillerze było mało napięcia. Czytało się ją szybko, bo właściwie potrzebowałam jednego dnia, aby ją przeczytać. Jednak nie wyczuwałam w niej emocji, które powinny wylewać się przy tym gatunku.
Kolejną rzeczą, która mnie zdziwiła, był ogólny styl pisarza. Nie mogę go porównać do innych książek autora, bo nie czytałam, ale mam wrażenie, że te zdania były zbudowane na siłę mądrze. Tzn. za bardzo wzniośle. Jedynym określeniem, które mi się tutaj nasuwa, jest słowo „patetyczny”.
Ogólnie książka sama w sobie nie była zła, ale styl bardzo mnie zmęczył. Przez co straciłam frajdę z czytania tej książki. Żeby nie było, że książka nie ma w sobie nic dobrego. Ona mogłaby być dobra, ale mi coś zgrzytało. Sposób wykreowania historii oraz jej przedstawienie to bardzo ciekawy pomysł. Historia jest realizowana w formie niejakiej spowiedzi, dzięki czemu po trochu odkrywamy kolejne grzechy bohatera - to jest niewątpliwy plus tej pozycji.
Jak zwykle, nie odradzam, ale też nie polecam. Uważam, że każdy powinien się z nią zapoznać, bo może akurat styl autora przypadnie Ci do gustu i będziesz czytać ją z przyjemnością.