Wampir z MO recenzja

Po przeczytaniu bardziej wymagających lektur czas na relaks i zabawę. Taki właśnie relaks z zabawę dostarczyła mi ta książka. Dawno temu przeczytałam „Wampir z M-3”, a teraz z przyjemnością powróciłam do tamtych bohaterów, a także spotkałam też nowe postacie. Poznamy przygody wampirów: Marka, Igora, Gosi, Hrabiego, Profesora i Dziadka Weterana, ale też zombiaka Zenka. Przybędą goście z USA i Francji. Oczywiście nie zabraknie majora Nefrytowa, stojącego na czele jednej z komórek SB, tajnego wydziału Z ( przecież komuniści nie wierzą w byty bionekryczne), do zwalczania wampirów, zombiaków i wszelkich dziwnych zjawisk. Oczywiście będą też ciepli, czyli ludzie. Przenosimy się pod koniec lat 80-dziesiątych, kiedy władze starają się skompromitować „Solidarność”, a najbardziej poszukiwanym towarem jest papier toaletowy.

Książka składa się z jedenastu niepowiązanych z sobą opowiadań. Poznajemy różne, nieraz bardzo zaskakujące przygody naszych bohaterów. Tytuł książki jest tytułem pierwszego opowiadania, kiedy wampir Marek zostaje wplątany w policyjną prowokację majora Nefrytowa, aby skompromitować „Solidarność”. Dowiemy się, że nie zawsze popłaca się stosować zasadę „zastaw się, a postaw”. Czy istnieją wampiry wegetarianie i czym się żywią? Co zrobić, aby wampir był widoczny na zdjęciu? Major Nefrytow odkryje jak zdobyć diamentowy pył. Co można ukraść z rosyjskiej ciężarówki? Dowiemy się też, w jaki sposób pozbyć się z sąsiedztwa tajniaków z UB. Nasze wampiry nie mogą narzekać na nudę.

Pilipiuk stworzył świetną satyrę na PRL, gdzie pojawia się humor słowny i sytuacyjny. Książka napisana jest lekkim, dowcipnym językiem, zbliżonym do mowy potocznej, ale pozbawionym wulgaryzmów. Dużo jest też nawiązań do popkultury. Poznamy nową definicję ślepowidzenia, spotkamy „milczenie jagniąt”. Autor nawiązuje też do sagi „Zmierzch” Stephenie Meyer.

Książkę tę można pochwalić za świetny pomysł, wartką i zaskakującą akcję, a także lekki język. Czytając opowiadania fantastyczne Pilipiuka, bawiłam się wybornie.