Upadek ognia recenzja



Drugim tomem historii Vhalli Yarl z cyklu Przebudzenie powietrza jest “Upadek Ognia” autorstwa Elise Kova. W chwili, gdy piszę tę recenzję jestem po lekturze już trzeciego tomu i wydaje mi się, że właśnie ten tom jest najsłabszy z tych, które zostały wydane przez @wydawnictwoGaleriaKsiążki. Nie jest on zły, lecz najsłabszy, ponieważ fabuła została pochłonięta przez miłosne rozgrywki głównych bohaterów, brakowało mi bardzo akcji, która zawiązała się praktycznie pod koniec książki. Jak już wspomniałam o zakończeniu to musze przyznać, że pozostawiło mnie w totalnym szoku, było mocne, było dobre i spowodowało u mnie nieodpartą chęć sięgnięcia po kolejny tom. Cały cykl liczy sobie 5 tomów i z niecierpliwością czekam na kolejne. Od samego początku zachwycałam się okładkami, które są przepiękne i nie mogę doczekać aż wydawnictwo wyda kolejne tomy, bo kolejne okładki idealnie pasują do siebie i przepięknie prezentują się na półce, aż żałuję, że nie mam miejsca by ułożyć je okładkami, tylko grzbietami.

Po burzliwych wydarzeniach podczas Nocy Ognia i Wichru Vhalla stała się własnością Cesarstwa Solaris, musi wypełniać wolę cesarza i podąża wraz z innymi żołnierzami na front, by walczyć i zwyciężać w imię cesarza. Dzięki swojej magii, tak bardzo unikalnej, udało jej się uniknąć śmierci. obiecana wolność po wypełnieniu swojego zadania podczas wojny szybko okazuje się sennym marzeniem, cesarz w imię swojej nienawiści do młodej dziewczyny szybko zmienia zdanie i daje jej wybór, albo zginie, albo będzie nadal zniewolona. Ciężki czas nastał dla Vhalli, d tej pory była jedynie nisko urodzoną uczennicą w cesarskiej bibliotece, teraz musi się szybko nauczyć nie tylko jak walczyć za pomocą swojej magii, którą tak nie dawno odkryła, ale również musi wzmocnić się fizycznie, w czym pomagają jej chętnie przyjaciele, ale również sam książę Aldric, przyszły władca Cesarstwa Solaris. Vhalla również zmierza się z poczuciem winy, czuje się winna śmierci przyjaciela, który bardzo często nawiedza ją w snach, przed nią nie tylko walka podczas wojny, lecz walka samej ze sobą.

Książka bardzo mi się podobała, mimo kilku momentów, które się ciągnęły niemiłosiernie. Bardzo brakowało mi akcji, która by pobudziła nie tylko fabułę, ale również i czytelnika, ponieważ odczuwałam niekiedy spore znużenie i bałam się, że w końcu ją odłożę. Widać zmianę w głównej bohaterce, pewnie zmusiła ją do tego sytuacja, ale Vhalla wydoroślała, przeszła przemianę i to bardzo mi się spodobało. Do tej pory była naiwna i jej zachowanie było dziecinne, nie bała się za bardzo konsekwencji swoich czynów, teraz za to widzi co ją czeka, choć nadal nie zna wojny i koszmarów z nią związanych. Jej naiwność ukazuje się nadal w kontaktach z cesarskim księciem, który zawrócił młodej wojowniczce w głowie. Postać Aldrica jest za to mroczna i tajemnicza, cały czas skrywa tajemnice, nie tylko przed Vhallą ale również przed własnym bratem, przed którym zamknął się już wiele lat temu.

Autorka wprowadziła kilku nowych bohaterów, których polubiłam, mimo tego, iż na samym początku byli kreowani jako osoby, które mają przeszkodzić w rodzącym się uczuciu dwójki głównych bohaterów. Podoba mi się pióro autorki, jest wolne od zbędnych opisów i pustych dialogów, przez co książka była całkiem przyjemną lekturą, za to zakończenie to petarda, było tym czego szukałam.