Kobieta w białym kimonie recenzja

„Człowiek wędruje po świecie, żeby szukać tego, czego potrzebuje, lecz wraca do domu, by to znaleźć”.

Co się kryje pod tytułem „ Kobieta w białym kimonie”? Odpowiedź brzmi: historia dwóch kobiet, która porusza i wzrusza. Dwóch kobiet w różnym wieku, w różnych miejscach, w różnych czasach. Łączy ich jedna tajemnica…

Oto książka, w której dominuje smutek. Czułam się smutna przez jej większość. Dostałam również lawinę żalu, rozpaczy, miłości i walki o życie dziecka. Skończyłam czytać ze łzami w oczach, bo to zakończenie… ono było tak… to jest tak… no widzicie sami – ja nie umiem opisać tego zakończenia, brakuje mi słów. Było mi smutno, poczułam ból... Z resztą odczuwałam ból razem z Naoko podczas jej historii.

Akcja tutaj toczy się dwutorowo. Z jednej strony mamy rok 1957, Japonię i młodą Naoki, która zakochuje się w Amerykaninie. Ich uczucie nie ma prawa bytu, to niezgodne z surową tradycją. Tylko miłość stała się tak wielka, że zasłania okrutne zasady. Jednak życie to nie bajka i Naoko zostanie sama z owocem tej miłości, którego życia będzie chciała bronić… Te rozdziały najbardziej mną wstrząsnęły. Młoda dziewczyna, która jest niezwykle silna. Która chce szczęścia, chce prawdziwego małżeństwa zawartego z miłości, a nie aranżowanego. Chce, aby dzieci mieszanej krwi mogły żyć. Autorka przybliża czytelnikowi kulturę ówczesnej Japonii. Kulturę, gdzie ogrom porzucanych dzieci japońskich dziewczyn i amerykańskich żołnierzy, były skazane na śmierć. Na końcu książki są słowa od autorki, z których dowiadujemy się, że przed, w trakcie i po amerykańskiej okupacji Japonki urodziły 10 000 tysięcy dzieci mieszanej krwi. Tylko ponad 700 z nich trafiło do sierocińca. Chyba nie muszę pisać, co stało się z resztą…

Z drugiej strony mamy dziennikarkę Tori i czasy współczesne, Ameryka. Dziewczyna od umierającego ojca dostaje list, który budzi więcej pytań, niż odpowiedzi. A najważniejsze z nich dotyczy tego, czy znała życie kochającego ojca? Dziewczyna będzie chciała poznać jego przeszłość i odkryte fakty doprowadzą ją aż do Kraju Kwitnącej Wiśni.

Historia przedstawiona w książce jest fikcyjna, ale oparta na rzeczywistych wydarzeniach i opowieściach, w tym ojca autorki. Książka jest przepełniona emocjami oraz japońskimi mądrościami ( mam tyle cytatów z niej) . Na uwagę zasługuje również piękne wydanie. Brawo @wydawnictwokobiece. I oczywiście gratuluję autorce tak wspaniałej książki.

Polecam!