Chłopiec na szczycie góry recenzja

Trwa wojna, wielka wojna, nazywana światową. Oprócz międzynarodowej tragedii związanej z walkami, społeczeństwo nie uwolniło się od innych cierpień. Kumulacja problemów może przytłaczać. Mieszkający z mamą we Francji młody Pierrot nie odczuwa jeszcze skutków konfliktu o charakterze wojennym. Jedynie ojciec chłopca miał dotąd styczność z brutalną rzeczywistością walki na froncie. Mimo wszystko Pierrot wiedzie szczęśliwe dzieciństwo, aż do momentu utraty obojga rodziców. W dramatycznej sytuacji zostaje pozostawiony sam sobie. Po pewnym czasie chłopiec znajduje azyl w nietypowej posiadłości, w rezydencji samego Adolfa Hitlera. Nowa rzeczywistość, nowy kraj, nowa sytuacja, nowe osoby. To wiele dla małego chłopca, który dopiero się kształtuje. Pytanie czy w sytuacji, gdy dziecko ma kontakt z człowiekiem winnym śmierci tylu ludzi jest mowa o zachowaniu moralności czy odważnych postaw. Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sam po przeczytaniu pozycji "Chłopiec na szczycie góry".

Zaryzykuję stwierdzeniem, że ta książka podobała mi się nawet bardzie niż słynny "Chłopiec w pasiastej piżamie" tego samego autora. Mając na uwadze popularność wspomnianej pozycji liczę, że i "Chłopiec na szczycie góry" doczeka się wersji filmowej, na którą z pewnością wybiorę się do kina pełna wielu oczekiwań.

Czytając książkę Johna Boyne'a przeniosłam się w realia II wojny światowej. Powieść jest zajmująca, czasem nawet zaskakująca. Pióro tego autora jest nieocenione, to już kolejna pozycja przybliżająca historię najbardziej krwawego okresu w XX wieku. W powieści nie brakuje mnogości bohaterów, każdy z nich wnosi coś do opowieści i jest niezwykle ważny. Relacje między postaciami zwracają uwagę na niebanalne życiowe problemy i procesy zachodzące w człowieku pod wpływem pewnych wydarzeń. Autor po raz kolejny pokazał, że można pisać o trudnych wydarzeniach zapisanych na kartach historii w taki sposób, że utrwalają się one w pamięci dzięki zajmującej opowieści o odwadze, wpływie ludzi na nasze wybory.