Ocalało tylko serce recenzja

„Ocalało tylko serce” to druga część z cyklu jedyne takie miejsce. Niestety mimo pięknej historii pełnej emocji, książka jakoś nie specjalnie mnie urzekła. Nie była zła, ale nie spodobała mi się aż tak, jak bym tego chciała. Uważam, że poprzednia powieść autorki, czyli „Jedyne takie miejsce” była dużo lepsza. A sama autorka postawiła sobie bardzo wysoko poprzeczkę. Nie mniej jednak wierzę, iż Klaudia Bianek nie spoczęła na laurach i nadal stara się wypracować swój styl. Szkoli też swoje umiejętności pisarskie.

W powieści opisana jest historia Klary oraz Aleksandra. Dziewczyna jest na tyle piękna oraz inteligentna, że mogłaby złamać nie jedno męskie serce. Niestety los przewidział dla niej coś innego i ciągle jest sama. Natomiast Aleksander nosi na barkach ogromny bagaż doświadczeń życiowych, między innymi dlatego, iż był strażakiem i nie jedno już widział. Dodatkowo podczas jednej z akcji ratowania życia chłopcu mocno ucierpiał.

Opowieść, która łączy dwoje bohaterów, jest bardzo dojrzała i porusza naprawdę ważne tematy dotyczące między innymi kalectwa. Dla wielu ludzi niepełnosprawność jest tematem tabu, wiele z nich ucieka od osób nią dotkniętych, z powodu przytłoczenia obowiązkami. Jednakże uważam, że takich osób nie należy się bać ani wstydzić, ponieważ każdego z nas może to spotkać.

Klara to postać, która pojawia się w poprzedniej książce pisarki. Dlatego też mimo wszystko uważam, że powinno czytać się je po kolei. 😊 Tak jak poprzednio, tak i w tym przypadku utwierdzam się w przekonaniu, iż postaci tutaj opisane są wykreowane jakby, były realne. Każdy z nas może spotkać w swoim życiu osoby zagubione i pełne doświadczenia, niekiedy nawet gniewu. Fajnie było też znów poczytać o tym, co dzieje się u Leny Alana oraz Marcelka, których poznaliśmy w pierwszej części. 😊

Jestem pewna, że jeszcze nie raz sięgnę po twórczość tejże pisarki, ponieważ jej książki biorę zdecydowanie w ciemno, gdyż jej obyczajówki są niezwykle wartościowe, a także noszą pewne ukryte przesłanie. ♥️