Królowie Wyldu recenzja

"Lubisz Abercrombiego i Pratchetta?" Krzyczy do mnie oficjalny opis. Tak, bardzo lubię Terrego Pratchetta - odpowiedziałem w myślach - "Pokochasz Eamesa!" - zapewnił. 
 Nie pokochałem. Może trochę polubiłem, ale nawet nie na zasadzie: zostańmy przyjaciółmi.
 
 Zanim wyruszysz w drogę musisz zebrać drużynę i zapytać żonę czy cię puści. 
 Książka opowiada o grupie podstarzałych najemników, którzy po latach ponownie łączą siły aby uratować córkę jednego z nich. Problem w tym, że Saga, bo tak nazywała się owa grupa, już dawno nie funkcjonuje, a jej członkowie rozjechali się po świecie, założyli rodziny, zostali królami z nadwagą i tym podobne. Czy uda się ich nakłonić do porzucenia statecznego życia i udziału w śmiertelnie niebezpiecznej wyprawie? A nawet jeśli się uda, to czy podtatusiali panowie dadzą radę zmierzyć się ze wszystkimi niebezpieczeństwami jakie będą na nich po drodze czyhać? 
 
 Powieść Eamesa generalnie czyta się dobrze, może trochę nużyły przydługie opisy walki, ale książka naprawdę potrafi wciągnąć. Autor stworzył świat, w którym najemnicy są celebrytami, jak gwiazdy rocka czy sportu - mają swoich promotorów, fanów, nawet groupies. Sławę zdobywają pokonując potwory nękające ludzi, a jest ich do ukatrupienia całe zoo. Świat przedstawiony to typowe fantasy - nie ma się za bardzo do czego przyczepić - naprawdę mocno liczyłem na poczucie humoru ... 
 
 Nie chcę być źle zrozumiany. Książka jest całkiem zabawna, ale obiecali mi Pratchetta, a dostałem, w najlepszym wypadku, Mela Brooksa i to też nie byłoby najgorsze (żarty głównie z wieku bohaterów) gdyby nie jakieś dziwne tłumaczenie. Co rusz pada: "ekstra", "zajebiście", "nówka nieśmigana" itp. do tego mamy całą masę niewyszukanych przekleństw, żeby po chwili znów przejść na język stylizowany, a do tego wszystkiego gej się żeni - chyba chodziło o wyjście za mąż, ale głowy nie dam... 
 
 Podsumowując zdecydowanie moje oczekiwania rozminęły się z rzeczywistością, co nie oznacza, że książka jest zła. "Królowie Wyldu" to lekkie humorystyczne fantasy, które czyta się właściwie samo.