I żyli długo i szczęśliwie recenzja

Naomi prowadzi względnie udane życie – ma męża, córkę, pracę, dom. Jednak do pełni szczęścia brakuje jej jedynie kolejnego dziecka. Starania, które czynią wraz z mężem nad poczęciem rodzeństwa dla małej Prue wciąż kończą się niepowodzeniem. Frustracja w małżeństwie narasta, a Naomi coraz słabiej sobie z nią radzi. Wkrótce popełnia błąd, który zaburzy jej całą dotychczasową, z pozoru sielankową codzienność. Co sprawi, że życie Naomi wywróci się do góry nogami? I czy uda się jej przywrócić je do normalności?

Po stylu autora i wielu niedociągnięciach nietrudno zauważyć, że wskazana pozycja to jego pierwsze, dziewicze podrygi w sferze literackiej. Sam gatunek, jakim jest thriller obyczajowy raczej sugeruje, że po książce nie należy oczekiwać zbyt wiele, ani nastawiać się na zbyt ambitną treść. Z takim też podejściem przystąpiłam do lektury, jednak mimo to moja ocena nie jest zbyt wysoka.

Wśród wszystkich postaci mąż Naomi, Charlie, był dla mnie najmniej uciążliwy. Nieco mimozowaty, pogrążony w depresji, nieodpowiedzialny i momentami nawet infantylny, ale reasumując – dość spójny. Za to postać Naomi może mniej cierpliwych doprowadzać do szału. Jej nadwrażliwość, wręcz chorobliwe pragnienie spłodzenia rodzeństwa dla córki, brak zrozumienia wobec męża potęgowały moją niechęć. Do tego postać małej Prue – rozpieszczonej, robiącej co chce, wcale nie pomagała mi w tym, by zrodziły się we mnie jakiekolwiek pozytywne uczucia, czy też przywiązanie do bohaterów. Bez cienia wątpliwości w całym tym rozdrażnieniu i wydawać by się mogło, ogromie wad, dostrzegam jedną, duża zaletę tej pozycji. Nie da się jej omówić, że budzi emocje. W jakiś sposób intryguje i wciąga, choć w moim wypadku nastąpiło to dopiero po 200 stronie.

Książkę śmiało mogę polecić osobom, które dopiero zaczynają swoją przygodę z czytaniem i nie chcą brać na swoje barki zbyt dużego ciężaru. Jednak przystępując do lektury należy mieć na uwadze, że debiuty nie zawsze powalają na łopatki. Wierzę, że wraz z kolejnymi popełnionymi pozycjami, autorowi uda się rozwinąć żagle i naprostować to, co jeszcze u niego kuleje.