Recenzja książki Najsłynniejsze opowiadania wigilijne

W grudniu rynek wydawniczy jest zalewany świątecznymi pozycjami. Czasami ciężko jest się zdecydować, co wybrać do czytania, żeby poczuć magię świąt. Moim zdaniem pewnikiem w takiej sytuacji była, jest i zawsze będzie klasyka. Książki uznane za wybitne, do których wracają kolejne pokolenia by się nimi zachwycać.

W tym roku nowym wydaniem właśnie klasyki zachwyca czytelników wydawnictwo Zysk i S – ka. W ręce czytelników oddała przepięknie wydane „Najsłynniejsze opowiadania wigilijne”. Ta książka to uczta nie tylko dla ducha, ale i dla oczu.

Dzięki tej książce ma się okazję przenieść do wiktoriańskiej Anglii, poczuć magię tamtych świąt. Poznać zwyczaje i bawić się razem z bohaterami opowiadań.

Książka to zbiór trzech opowiadań – „Kolęda prozą, „Boże Narodzenie w rezydencji Thompsonów” i „Boże Narodzenie na plebanii w Kirkby Cliffe”.

„Kolęda prozą” to powszechnie znana „Opowieść wigilijna” Charles’a Dickensa. To opowieść o niezadowolonym z życia i ciągle zapracowanym Scrooge’u, którego odwiedzają trzy duchy. Mają za zadanie zmienić jego poglądy co do świąt i do życia. Uwielbiam klimat tej opowieści. Nie bez powodu jest ona najsłynniejsza, ma bardzo wyraźny wydźwięk i każdy może z niej wziąć coś dla siebie.

„Boże Narodzenie w rezydencji Thompsonów” to opowiadanie autorstwa Anthoniego Trollope. Było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i bardzo polubiłam go za język. Jego pióro jest bardzo zgrabne. Nie ma tu zbędnych słów, wszystko opisuje bardzo przyjemnie. Do tego jego pisanie, z tego co zaobserwowałam, cechuje duże poczucie humoru. W tym opowiadaniu opisuje zabawne pomyłki pani Brown, która jedzie wraz z mężem na święta do swojego rodzinnego domu, żeby poznać przyszłego męża swojej siostry. Czytając jej poczynania i rozterki, uśmiech nie schodził mi z twarzy. Domyśliłam się, jak zakończy się to opowiadanie, ale wcale mi to nie przeszkadzało w docenieniu jego i uznaniu, że jest naprawdę bardzo dobre.

„Boże Narodzenie na plebanii w Kirkby Cliffe” jest krótsze niż pierwsze opowiadanie Trollope, ale jest równie ciekawe. Tak naprawdę ciężko mi powiedzieć, które jest lepsze. Tutaj mamy córkę pastora, Isabell, i młodego mężczyznę, Maurice. Przyglądamy się ich rozmowom i tego jak się do siebie zbliżając, sądząc przy tym, że jedno nie lubi drugiego.

Cała książka prezentuje się bardzo dobrze. Dla miłośników klasyki na pewno będzie to pozycja obowiązkowa do zapoznania się i pewnie do posiadania w swojej domowej biblioteczce.