Igrzyska Śmierci recenzja

"- Chcę dowieść, że jestem kimś więcej niż zaledwie pionkiem w ich igrzyskach
- Ale nie jesteś kimś więcej. Nikt z nas nie jest. Na tym polegają igrzyska."

Okrucieństwo zawsze było elementem naszej historii. Nie zawsze odsłoniętym i nie zawsze doskonale widocznym. Ale zawsze było, jest i będzie. Kiedy runęła Ameryka Północna na jej gruzach powstało państwo Panem. Stolicę - Kapitol - otaczało trzynaście dystryktów, które miały zaopatrywać centrum w niezbędne surowce. Zmęczeni życiem pod dyktando Kapitolu mieszkańcy wszczęli bunty w dystryktach. Spowodowało to wybuch wojny. W trakcie walk dystrykty od pierwszego do dwunastego poddały się, za co ofiarowano im wolność. Trzynastka walczyła dzielnie do końca, ale nie oparła się kapitolińskim wojskom, które zmiotły ją z powierzchni ziemi.

W ramach kary za zdradę, każdy z dystryktów, raz w roku ma ofiarować chłopaka i dziewczynę w wieku od 12 do 18 lat, by wzięli udział w Głodowych Igrzyskach - pojedynku na śmierć i życie. Z każdym rokiem życia (licząc od dwunastego) do puli losowania dorzucana jest jedna kartka z nazwiskiem tej samej osoby. Czyli dwunastolatek ma jedną kartkę, a osiemnastolatek sześć. Jeżeli jednak rodzina cierpi głód, uczestnik losowania może zgłosić się po astragal - całoroczne porcje ziarna i oleju. Kosztuje on jeden dodatkowy wpis.

Główną bohaterką i narratorką (tak, narracja pierwszoosobowa) powieści Suzanne Collins jest szesnastoletnia Katniss Everdeen. Mieszka w najbiedniejszym, dwunastym dystrykcie.Jest jedyną żywicielką rodziny - siostry Prim i matki. Jej ojciec zginął w wypadku w kopalni (Dwunastka zajmuje się przemysłem górniczym - wydobywa węgiel). Katniss, by wyżywić rodzinę, poluje (co jest zabronione). Zdobycze sprzedaje na czarnym rynku. Za zdobyte w ten sposób pieniądze kupuje najpotrzebniejsze produkty i wyposażenie. Razem z nią do lasu wybiera się Gale - towarzysz polowań i najlepszy przyjaciel.Zbliża się dzień dożynek - losowanie uczestników igrzysk (trybutów). Nasza bohaterka ma w puli 20 wpisów. Nieszczęśliwym trafem zostaje wylosowana dwunastoletnia siostra Katniss - Primrose. Przerażona dziewczyna, chcąc chronić siostrę przed niechybną śmiercią zgłasza się na ochotnika.

"[...]publiczność okazuje największe nieposłuszeństwo, na jakie jest w stanie się zdobyć. Milczy. W ten sposób mówimy, że nie ma zgody. Nie ma aprobaty. Wszystko jest nie tak."

Tym samym staje się trybutem, a razem z nią Peeta Mellark, chłopak, który kiedyś uratował jej życie: gdy umierała z głodu dał jej chleb.

Bohaterowie zostają przewiezieni do barwnego Kapitolu. Miejsca całkiem odmiennego od znanego im dystryktu. Jest tam wszystko, wszystko z wyjątkiem biedy i smutku. Za kolorowymi budynkami i wiecznie uśmiechniętymi twarzami kryje się jednak okrutna, totalitarna władza.

Rozpoczynają się Głodowe Igrzyska. Razem z Katniss przechodzimy przez kilka ważnych etapów: parada trybutów, czyli prezentacja tegorocznych zawodników (Katniss i Peeta zaskarbiają sobie serca publiki i stają się ulubieńcami Kapitolińczyków). Dalej trafiamy do studia telewizyjnego na osobiste wywiady (w trakcie swoich "pięciu minut" Peeta wyznaje, że od dawna kocha Katniss, czym wzbudza jej gniew i doprowadza publikę do euforii). Przez kolejne cztery dni trybuci mają okazję wziąć udział w szkoleniu. Mogą tam nauczyć się sztuki przetrwania i walki. Ostatniego dnia każdy zawodnik kolejno prezentuje się przed radą. Za co otrzymuje punkty. Jeżeli otrzyma ich dużo ma spore szanse na zdobycie sponsora, który będzie mu pomagał w trakcie Igrzysk.

Nadchodzi dzień rozpoczęcia Igrzysk Głodowych. Trybuci trafiają na arenę - miejsce nieprzyjazne i odcięte od świata. Tam zanika honor, a budzą się instynkty. Rozpoczyna się walka o życie - najwyższą stawkę. I ty autorka zaprezentowała się wspaniale. Przez 200 stron z otwartymi ustami i drżącymi rękoma śledzimy losy "dziewczyny, która igra z ogniem". A jest co śledzić. Kule ognia ścigające trybutów w środku nocy, osy-zabójcy i wiele innych pułapek przygotowanych przez Kapitol. Teraz nigdzie nie jest bezpiecznie.

Geniusz. Jedna z najwspanialszych książek jakie przeczytałem. Łapie nas w swój świat i nie oddaje. Ja do tej pory siedzę między jej stronami i wsłuchuję się w odgłosy areny. Z tego miejsca chciałem podziękować pani Collins za tych kilka wspaniałych chwil spędzonych z jej książką.

Teraz troszeczkę bardziej oficjalnie. Jak już wspomniałem, cała książka jest opowiadana przez główną bohaterkę. Narracja nie przypomina jednak pamiętnika. Mimo że akcja jest przeplatana przemyśleniami Katniss to są one doskonale dobrane do sytuacji i nie przypominają filozoficznych wywodów z niektórych książek. Prosty język i wartka akcja sprawiają, że zanim się obejrzymy już zamykamy książkę. A tym samym mamy ochotę na kolejną część.