Inferno recenzja

Po dostaniu się w moje ręce "Aniołów i demonów" oraz "Kodu Leonarda Da Vinci", nie mogłam przejść obojętnie obok kolejnej powieści autorstwa niesamowitego Dana Browna. Z góry zakładałam, że "Inferno" zajmie specjalne miejsce w mojej biblioteczce, jako że wyszedł spod ręki mistrza intrygi i kreatora postaci, które darzę ogromną sympatią i podziwem.

Konstrukcja powieści, jej wielowątkowość, rozliczne opisy miast, wnętrz, budynków, postaci i towarzyszących im emocji trafiły do mnie, jako do odbiorcy w 100%. Brown upichcił nam niebanalną, wartką akcję, od której aż trudno się oderwać. Podążanie śladami Roberta Langdona, nadzwyczaj inteligentnego, tajemniczego i spostrzegawczego mężczyzny, którego nawet amnezja nie jest w stanie pokonać, stanowiło dla mnie swego rodzaju wyprawę, która nie nudziła mnie ani przez minutę.
Ponadto intryga, którą wykładowca ma za zadanie rozpracować, została tak dokładnie i przebiegle dopracowana, że odkrywanie każdej kolejnej części zagadki, stało się układanką, której ukończenia nie możemy się doczekać, lecz nie dlatego, żeby mieć ją z głowy, a żeby zobaczyć pełen efekt pracy.

"Inferno" pozostawiło mnie z wieloma pytaniami dotyczącymi świata w którym żyjemy, jako że odnosi się do problemów, z którymi chcąc nie chcąc borykamy się na co dzień, lecz wypieramy je ze swojej świadomości, bo tak jest nam niekiedy łatwiej. Dla mnie, jako dla osoby uwielbiającej podróże, stanowiło także możliwość oderwania się od codzienności i przeniesienia się w odległe miejsca, które autor skrupulatnie opisuje, dla jak najlepszego oddania rzeczywistości bohaterów.