99 ofiar Tytusa Mayera recenzja

Cześć i czołem!

Q: Lubicie thrillery, które są nie do przewidzenia? Gdzie na końcu totalnie wypala Wam mózg od niespodziewanego zwrotu akcji?

Tytus Mayer po 25 latach wychodzi z więzienia. Został skazany za 2 udowodnione mu morderstwa, jednak dziennikarze spekulują, że mogło być ich nawet 100. Była prezenterka, Julia Karpiel, aby wrócić na tory swojej kariery postanawia spotkać się z Tytusem, aby opowiedział jej historię swojego życia - na jej podstawie ma ona zamiar napisać jego biografię. Kobieta dowiaduje się, jak wyglądało jego dzieciństwo, podczas którego sam wielokrotnie padł ofiarą potworów tego świata. Ale czy to usprawiedliwia jego czyny? Kiedy Julii wydaje się, że zebrała już wystarczająco dużo materiału na swoją książkę, mężczyzna wyznaje jej swój najgłębiej skrywany, przerażający sekret. Wtedy kobieta zadaje sobie pytanie, czy warto odgrzebywać pamięć o człowieku, który był zdolny do takich okrucieństw. Dodatkowo, Julia ma wrażenie, że Mayer nie mówi jej wszystkiego. Ile osób tak naprawdę zabił Tytus Mayer?

"Wolność...Dawniej brałem ją za pewnik. I gdy już straciłem nadzieję na to, że znów jej zaznam, ocknąłem się na ulicy, za więziennym murem, z siatką pełną ubrań w dłoni. A teraz znów czuję się jak więzień i bezradnie patrzę jak inni decydują o moim życiu. Człowiek pozbawiony wolności jest jak wieczne dziecko. Z tą różnicą, że przybywa mu lat w dowodzie".

Czy ktoś z Was, słuchając kiedyś podcastu kryminalnego, bądź czytając książkę true crime poczuł współczucie względem psychopaty ze względu na to, jaką miał przeszłość, dzieciństwo? Przyznam bez bicia, że czasem mi się zdarzyło. Głównie dlatego, że towarzyszyła mi myśl, iż gdyby nie bolesne dzieciństwo danego człowieka, prawdopodobnie nigdy nie dopuściłby się niektórych potwornych czynów będąc dorosłym. Choć zwykle jest to z mojej strony chwilowe, to moja empatyczna dusza nie jest w stanie tego współczucia uniknąć. Pomimo iż książka "99 ofiar Tytusa Mayera" jest fikcją literacką, to przypominała mi o wielu sprawach kryminalnych, o których czytałam. Miałam wrażenie, że teraz też mam do czynienia z historią, która wydarzyła się naprawdę. Z powodu POV Tytusa przez praktycznie całą książkę, miałam okazję poczuć jego emocje, zagłębić się w jego umysł, poznać powody, które nim kierowały, co przez mniej więcej połowę książki wzbudzało we mnie głównie empatię wobec tego bohatera. Jednak to, co opowiedział później, zbrodnie, których dokonał, nie szczędząc czytelnikowi najdrobniejszych szczegółów, wzbudzały już we mnie jedynie obrzydzenie. A ZAKOŃCZENIE TAK TOTALNIE ZBIŁO MNIE Z TROPU, iż musiałam chwilę odetchnąć po tej lekturze.

Według mnie - najlepsza książka Marcela Mossa.
Polecam całym sercem!

Po więcej zapraszam na IG: @strazniczka_ksiazekx - codziennie newsy książkowe, update czytelnicze oraz nowe recenzje.