Kraków cywilizacjonistów 2055 recenzja

Polska, rok 2055. Pierwsze w historii wybory na prezydenta Ziemii zbliżają się nieubłaganie. Startuje w nich dwóch skrajnych w swoich poglądach kandydatów. Pierwszy z nich reprezentujący Partię Postępu dążył do obrony, rozwijania oraz utrwalania równości i otwartości. Drugim kandydatem był konserwatysta, katolik, który do listy został dopisany pod presją mniejszych oraz biedniejszych państw.

Wybory według mediów są formalnością, ponieważ oczywistym jest to, że wybór drugiego kandydata oznaczać będzie zahamowanie rozwoju, oraz zagrożenie dla tolerancji oraz demokracji.

W tym gorącym, przedwyborczym czasie, w jednej z jaskiń zostaje znaleziony zahibernowany żołnierz z czasów drugiej wojny światowej. Lekarze przywracają go do życia, a to staje się ogromnym medialnym i politycznym wydarzeniem. Czy uda mu się odnaleźć w świecie bogatym w technologię oraz wśród ludzi wyznających zupełnie inne przekonania?

Przyznam, że autor w tej książce wysnuł bardzo ciekawą wizję świata na rok 2055. Jednocześnie uważam, że w miarę postępu, jakiego doświadczamy, nie jest ona aż tak abstrakcyjna...

Kraków w roku 2055 to miejsce, gdzie z jednej strony króluje tolerancja i wolność, ale szykanuje się osoby wyrażające bardziej prawicowe poglądy, a za niektóre wyrażenia wypowiedziane na głos, lub gesty grozi kara. Każdy może wybrać, kim danego dnia się czuje oraz ile ma wzrostu, bez względu na to, jak jest naprawdę.
W sporcie brakuje sensu, ponieważ rosły mężczyzna, który akurat czuje się kobietą gra w koszykówkę w drużynie kobiecej przechylając szale zwycięstwa dla swojej drużyny. Za molestowanie można uznać pocałowanie w rękę kobietę, czy podarowanie jej kwiatów. Skrajność w żadnym przypadku nie jest dobra i tutaj jest to moim zdaniem dobrze pokazane.

Książka ta, według mnie napisana jest ciekawie, czytało się ją dobrze z małymi wyjątkami (o których napisze niżej), autor posługuje się nieskomplikowanym językiem, a całość jest w miarę spójna.

Jeśli chodzi o minusy to momentami rozmowy, czy opisy urywają się, jakby niedokończone, nie oddzielone akapitem, co powodowało u mnie lekką dezorientację. Być może autor również dość skrajnie opisał sytuację na świecie, co wielu osobom może się nie spodobać, mnie jednak to nie przeszkadzało, myślę, że każdy zdrowo myślący człowiek, bez względu na poglądy wyciągnie z tej książki jakieś wnioski.

"-Myśli pan, panie kapitanie, że pańskie poglądy, pański świat, będą tu pasować?

-Co za pytanie? Przecież ciągle słyszę o tolerancji, wyzwoleniu, wolności. Żadnego problemu nie widzę."