Fak maj lajf recenzja

W debiutanckiej powieści Kąckiego, skądinąd znakomitego reportera, dostajemy satyryczny portret warszawki z amoralnymi politykami, chytrymi i cynicznymi paparazzi; z panienkami, dla których jedyną szansą na karierę jest rozkładanie nóg przed facetami, którzy im ową karierę obiecują; z cwaniaczkami niedotrzymującymi obietnic, ale biorącymi panienki z ochotą. Mamy jeszcze sprzedajnych dziennikarzy, którzy są w stanie napisać każde łgarstwo, aby zwiększyć nakład, oglądalność i kliknięcia; dla nich zniszczyć człowieka to jak splunąć. Dodaje jeszcze Kącki sadystycznych przestępców, narkotyki, przemoc, ostry seks, obrzydliwą pornografię. Uff, wystarczy chyba...

Jednym z głównych protagonistów jest paparazzo pracujący dla brukowca, niejaki Papa, który lubi szantażować celebrytów kompromitującymi fotografiami. Pracują dla niego naganiacze, m.in. męska prostytutka, wystawiający mu celebrytów w kompromitujących sytuacjach. Papa to gość totalnie cyniczny, niewahający się zniszczyć życia ludzkiego dla dobrego newsu (ale inni bohaterowie książki są niewiele lepsi).

A akcja toczy się wokół tabloidu, który wydaje grube miliony na odszkodowania dla ludzi, których obsmarował, a czasami zrujnował im życie. Cały ten światek pseudodziennikarski mocno jest odpychający prawdę mówiąc: wszyscy mają coś za uszami, a to nieślubne dzieci, a to seks z małolatą, a to brudne interesy, a to dragi, nie ma ludzi czystych. To świat przerysowany, karykaturalny, nierzeczywisty, poetyka rodem z ubeckich raportów.

Kącki nie jest oryginalny, już parę razy czytałem podobne rzeczy, wspomnijmy 'Ślepnąc od świateł' Żulczyka, 'Brud' Piotra C. czy '#upał' Olszewskiego. Każda z tych książek jest lepsza od pozycji Kąckiego, która razi schematycznością i płaską psychologią. Poza tym niepotrzebnie napawa się okropnościami, torturami, szczegółami skatologicznymi, w myśl zasady im ostrzej, tym lepiej.

Czytanie tej książki przypominało mi (bardzo rzadką) lekturę tabloidów: powodowało, niesmak, ból głowy i otępienie. Dlatego czytało mi się ciężko, odłożyłem rzecz całą z ulgą. Ani poznawczo, ani literacko nie jest to proza interesująca, utwierdziła mnie tylko w przekonaniu, że od światka tabloidowo-celebryckiego trzeba się trzymać z daleka.