Więzień labiryntu recenzja

Pewnego dnia trafiasz do wielkiego pudła, które wywozi Cię do miejsca zwanego Strefą. Jest ona otoczona wielkim murem, którym jest labirynt. Nie pamiętasz nic, oprócz swojego imienia. Jednak okazuje się, że nie jesteś sam. Są też inni, którzy przeżyli to samo. Co byś zrobił na miejscu Thomasa? Jak potoczyła się jego przygoda. Tego dowiesz się sięgając po książkę Jamesa Dashnera “Więzień labiryntu”.

Jest to pierwsza książka z serii "Więzień labiryntu". Dzień po zesłaniu Thomasa do Strefy, trafia tam Teresa - pierwsza dziewczyna. Jest to niespotykane i sami chłopcy nabierają podejrzeń, że już wszystko nie będzie takie samo. Po jej przybyciu przestaje być dostarczane jedzenie. Wszystko zaczyna się komplikować.

Początkowo czytając “Więźnia” nie fascynował mnie, akcja działa się powoli i niektórych mogła nudzić (ok. trzy rozdziały). Irytować mógł także slang używany przez chłopców. W moim przypadku był ciekawy. Nadawał on książce dodatkowego charakteru.
Bardzo urzekła mnie postać Minho. W filmie nie został on tak dobrze przedstawiony, jak w książce. Jest on momentami bardzo bezpośredni, ale cieszy się dużym szacunkiem. Jego charakterystyczną cechą jest sarkastyczne podejście do życia. Po prostu od samego początku jakby umieścił się w moim sercu i z każdą kolejną stroną zaczynałam uwielbiać go bardziej. Lubiłam też innych chłopców, ale musieli znaleźć się także tacy, których nie dzierżyłam. Kolejnym ciekawym elementem jest moc Teresy i Thomasa.

Według mnie jak autor skupił się na chłopcach, tak postać Teresy jest nijaka. Jest ona bardziej jednowymiarowa.

Rozdziały są krótkie - bardzo mi się to podobało! Opowiadanie jest napisane w narracji 3-osobowej. Kiedy kończy się jeden rozdział, to w takim momencie, że czytelnik chce już zacząć czytać kolejny, żeby wiedzieć co się stało. Trzyma w napięciu i nie wiemy, co wydarzy się z kolejną stroną.
Nawet końcówka wbiła mnie w fotel i nie obyło się bez przemyśleń i różnych emocji.

Podsumowując książka bardzo mi się podoba i spędziłam niezwykle miłe chwile z nią. Byłą jedną z lepszych młodzieżówek, które czytałam. Chętnie sięgnęłam po kolejne części.

Polecam serdecznie młodzieży, ponieważ możliwe, że nie do końca spełni ona oczekiwania starszych czytelników. Jednak nic nie wiadomo! Każdy ma prawo do własnego głosu.

Ocena: 9/10