Gdzie śpiewają raki recenzja

Nie ma chyba osoby, która nie słyszałaby o tej powieści. Za sprawą ekranizacji, jakiś czas temu zrobiło się o niej dość głośno. Czy słusznie?

U wybrzeży Karoliny Północnej znajduje się niewielkie miasteczko Barkley Cove. Pod koniec 1969 r. śmierć popularnego młodzieńca, Chase'a burzy spokój mieszkańców.

Oczy wszystkich zwracają się ku mokradłom, które zamieszkuje Kya, zwana przez nich Dziewczyną z Bagien.

Co łączy ją z Chase’em? Został zamordowany, a może uległ nieszczęśliwemu wypadkowi?

Aby poznać historię Kyi, przenosimy do wczesnych lat pięćdziesiątych XX w. Dziewczynka zamieszkuje mokradła wraz z rodziną. Pewnego dnia, zmęczona przemocą domową matka opuszcza dom. Następnie po kolei odchodzi starsze rodzeństwo Kyi, zostawiając ją z ojcem alkoholikiem.

Osamotniona dziewczynka musi zmierzyć się z codziennością. Ojciec często pozostawia ją samą na wiele dni. Kya uczy się przyrządzać proste posiłki, oporządzać dom i przede wszystkim unikać jego gniewu.

Kiedy w końcu mężczyzna znika na dobre, Kya pozostaje całkiem sama. Walczy o przetrwanie. Szuka sposobu na zdobycie pieniędzy na najpotrzebniejsze rzeczy.
Nie może liczyć na wsparcie mieszkańców miasteczka. Uprzedzeni do dzikuski nie chcą mieć z nią nic wspólnego. Jedyni przyjaciele Kyi to czarnoskóre małżeństwo prowadzące niewielki sklepik w zatoce oraz Tate, chłopak, który nauczył ją czytać i od czasu do czasu dotrzymuje jej towarzystwa.

Z biegiem lat dziewczyna jest coraz bardziej samodzielna i niezależna. Nie zmienia to jednak faktu, że jest samotna. Brakuje jej kontaktu z drugim człowiekiem, miłości i ciepła. Żyje w przekonaniu, że nie warto zbliżać się do ludzi, bo i tak prędzej czy później ją opuszczą.

Główna bohaterka wzbudza sympatię czytelnika. Jest silną i niezależną młodą kobietą, która radzi sobie ze wszelkimi przeciwnościami losu.
Bezustannie martwiłam się o nią. Chciałam, żeby w końcu zaznała szczęścia. Z zapartym tchem czytałam o jej kolejnych zmaganiach.

Autorka w niesamowity sposób opisała również okoliczności przyrody otaczające miasteczko. Opisy mokradeł oraz fauny i flory są tak urzekające, że momentami ma się wrażenie, jakby się tam było. Tych barwnych opisów zdecydowanie nie chce się pomijać.

Ostatnie rozdziały książki, dotyczące rozwikłania zagadkowej śmierci Chase’a trzymają mocno w napięciu. A zakończenie jest totalnie zaskakujące.

Dodatkowym plusem powieści jest fakt, że jest to historia osadzona w latach pięćdziesiątych XX w. w amerykańskiej rzeczywistości. Co nadaje jej niepowtarzalny klimat.

Jest to książka zdecydowanie warta polecenia. Myślę, że ma szansę zostać najlepszą książką przeczytaną przeze mnie w 2023 roku, a mamy dopiero styczeń.