Łabędzi śpiew recenzja

Łabędzi śpiew to moje drugie spotkanie z twórczością Kariny Hiddenstorm. Czy było tak bardzo udane jak i pierwsze? Poprzednia książka autorki „30 dni” do dzisiaj grzeje miejsce na mojej półeczce ulubionych! I zdecydowanie kiedyś do niej wrócę! Z kolei w tym przypadku mamy do czynienia z zupełnie innym gatunkiem! Jak w tamtej przewijały się elementy fantastyki, tak „Łabędzi śpiew’ to sensacja! I do tego w połączeniu z romansem, który momentami rozpali niejedną czytelniczkę!

Alice Newman jest mężatką….ale już wkrótce się to zmieni. Jej mąż jest policjantem, który za nic ma uczucia i odpowiednie traktowanie kobiet. Nieraz wpada w szał, a swoją złość odreagowuje właśnie na Alice. Gdy podczas jednej z wielu awantur, dochodzi do rękoczynów, Alice dużo nie myśląc, zabija swojego męża. Postanawia uciekać, bowiem w tym świecie – w świecie policjantów, którzy ufają sobie bezgranicznie, wie, że nikt jej nie uwierzy. Nikt nie uwierzy w to, że była to tylko samoobrona… Wkrótce na jej drodze pojawi się Phoenix Thorne, płatny morderca, z którym połączy ją więcej niż tylko przelotna znajomość…

Autorka doskonale wie jak zagrać na emocjach czytelnika. Już od pierwszych stron dużo się dzieje! Początek genialny, mocno mnie zaintrygował. Im dalej tym czułam się jakbym była w jakimś filmie sensacyjnym. Świetnie wykreowana postać Alice, a do tego pewny siebie Phoenix – duet idealny, prawie jak Bonnie i Clyde ;) pałają do siebie uczuciem, które będzie dla nich niczym powietrze, bez którego nie da się żyć. Bardzo podobała mi się postać Duvalla, który za wszelką cenę chce dorwać żonę zabitego przyjaciela – momentami aż czułam, jak nerwy i rozpacz ogarniają całą jego osobę. No i oczywiście Nyks – wytwór wyobraźni głównej bohaterki? A może ktoś więcej? Pojawiała się w odpowiednich momentach i to dzięki niej Alice była taka sprytna ;)

Cała historia ciekawa i przyjemna, mnie brakło w niej trochę więcej emocji – może to było spowodowane tym, że gdzieś tam w odmętach pamięci, miałam wrażenie, że już to widziałam ;) może to przez te wszystkie filmy, które poł życia oglądałam. Nie wiem, ale to nie znaczy, że książka mnie nudziła, bo naprawdę fajnie się ją czytało! Co do zakończenia… no przyznam bez bicia, że się go spodziewałam i miałam nadzieję, że jednak będzie to coś innego… Pomimo wszystko czekam na kolejne książki autorki, a Łabędzi Śpiew oczywiście polecam!