17 podniebnych koszmarów recenzja

Najlepszy z tego rozczarowującego zbiorku opowiadań jest wstęp Kinga - połknęłam, napalając się, że reszta będzie na tym samym poziomie.
Niestety...
Może ze dwa, góra trzy opowiadania dały radę.
Reszta nie nadawała się kompletnie do czytania. Dla mnie.
Za dużo polityki. Za dużo wojen. Za dużo pesymizmu. Za duża mieszanka różnych narracji i pomysłów, niekoniecznie trafiających do mojej świadomości czytelniczej.

Dla mnie - kicha.

Spis treści:
Przedmowa - Stephen King
"Ładunek" - E. Michael Lewis
"Groza przestworzy" - Sir Arthur Conan Doyle
"Koszmar na wysokości sześciu tysięcy metrów" - Richard Matheson
"Latająca maszyna" - Ambrose Bierce
"Lucyferze!" - E.C. Tubb
"Kategoria piąta" - Tom Bissell
"Dwie minuty czterdzieści pięć sekund" - Dan Simmons
"Diablitos" - Cody Goodfellow
"Nalot" - John Varley
"Jesteście wolni" - Joe Hill
"Ptaki wojny" - David J. Schow
"Latająca machina" - Ray Bradbury
"Zombii w samolocie" - Bev Vincent
"Nie zestarzeją się nigdy" - Roald Dahl
"Morderstwo w powietrzu" - Peter Tremayne
"Specjalista od turbulencji" - Stephen King
"Spadanie" - James L. Dickey
Posłowie: Ważny komunikat z kabiny pilotów - Bev Vincent