17 podniebnych koszmarów recenzja

 Zwykle książki Stephena King kupuję w ślepo, więc jak się dowiedziałam o nowym opowiadaniu tego pana, czym prędzej zakupiłam: „17 podniebnych koszmarów”.
Jak sama nazwa wskazuje w książce znajdują się opowieści o katastrofach w przestworzach. Parafrazując słowa autora: dla większości ludzi lot jest tak samo „urokliwy i ujmujący jak badanie przezodbytnicze”; więc stworzenie tej antologii było tylko kwestią czasu. Bo jest wiele rzeczy, które mogą zdarzyć się, kiedy jesteśmy kilka kilometrów nad ziemią.

Lot z trumnami, ataki zwiastujące nadejście wojny oraz próba udokumentowania tego, co niemożliwe. Reklama zrobiła swoje, wielkimi napisami: Stephen King i Bev Vincent.
Czuję się oszukana, owszem wiedziałam, że będą inne opowiadania, ale że tylko jeden z nich będzie należał do Kinga, to jest jawna kpina!
Zbiór składa się z opowiadań między innymi: Arthura Conana Doyle, E.C. Tubb, Dana Simmons, Ambrose’a Bierce oraz Joe'a Hilla, jednak zaznaczę, że większość kompletnie do mnie nie trafiła. Pewnie, że były perełki takich autorów jak: Roal Dahl i Richard Matheson, że nie wspomnę o Kingu, którego opowiadanie bardzo mi się podobało, ale większość to kompletny niewypał!

Najnowsze opowiadanie Kinga pod tytułem: „Specjalista od turbulencji” jest bardzo pomysłowe, klimatyczne i wciągające, pomimo, iż naczekałam się na tę (zdecydowanie za krótką!) historyjkę niemal przez całą książkę!

Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że znani autorzy nie sprawdzają się w roli redaktorów. Jak napisał po słowie Bev Vincent, King wpadł na pomysł i jego zadaniem było wyszukanie opowieści o tej tematyce.
W wybór opowieści miał też wkład nie tylko syn Kinga – Joe Hill - który stworzył nowe opowiadanie na rzecz tej antologii, ale także Owen King.

Reasumując swoje poglądy, napiszę wprost – opowiadania, które miały rzekomo budzić grozę, lepiej by spełniły zadanie „usypiacza”. Jestem mocno zawiedziona.