Kiedy kobiety były smokami recenzja

Przy jakiej książce wasze nastawienie do niej zmieniło się w kilku ostatnich stronach?

U mnie była to właśnie “kiedy Kobiety były smokami” od Kelly Barnhill

Z autorką miałam już do czynienia przy książce „Ogrzyca i dzieci”. Ta pozycja bardzo mi się podobała, więc nie ukrywam, miałam dość wysokie oczekiwania co do tej książki, a tak naprawdę sama nie wiedziałam, co mam o niej myśleć, aż do ostatnich kilku stron, gdzie zaczęłam inaczej patrzeć na bohaterów jak i całą książkę.

Podczas czytania można było odczuć przygnębiającą, melancholijną i skłaniającą do przemyśleń atmosferę, która towarzyszyła nam przez całą książkę.
Chwilami czułam się, jakbym czytała książkę filozoficzną, ponieważ główna bohaterka opowiada historię, wplatając różne bardzo głębokie słowa, które wpływają mniej lub więcej na nasze odczucia, jak i postrzeganie innych członków rodziny.
Co do samych relacji wobec domowników, nie byłam do końca pewna, ponieważ zmieniały się one wraz z przebiegiem historii, to akurat trochę mnie irytowało, ale myślę, że innym czytelnikom nie będzie przeszkadzać w czytaniu.

Czytając inną książkę tej autorki, np. „Ogrzyca I dzieci” możemy zaobserwować nieco inny styl pisania, prosty, łatwy w odbiorze, zupełnie inny niżeli “Kiedy kobiety były smokami” tu jest on bardziej filozoficzny I skłania czytelnika do wielu przemyśleń i głębokiego wejścia w historię. Jak widać, autorka odnajduje się w każdej formie I potrafi zaciekawić odbiorcę w każdym wieku.

Ale co mnie zaskoczyło to samo zakończenie, które było nie do opisania. Rekompensuje ono wszystkie te momenty, w których wątpiłam w tę książkę.
Przy nim bardzo się wzruszyłam, a co więcej bardzo mnie poruszyło.
Tak czasami jest i z książkami jak i z życiem...
Całościowo, życie Alex- wybornej fizyczki, profesorki jak i doskonałej siostry jest śpiewającym przykładem, że życie zawsze w jakiś sposób daje nam w kość, ale to nas wzmacnia i dopiero wtedy, możemy zdać sobie sprawę, co przeżyliśmy i jak wiele osiągnęliśmy.

Polecam serdecznie!