Recenzja książki Dolores Claiborne

Poprzednio pisałam o mojej pierwszej próbie czytania Kinga. Był to horror 'Misery' i on mi nie przypadł do gustu. Przypomnijmy, że straszydłem w książce jest samotna pielęgniarka. Piszę o tym dlatego, że krwawe i 'jędzowate' kobiety pojawiają się i w tej książce, nie - horrorze 'Dolores Claiborne'. W sumie to nie zamierzam zgłębiać twórczości Kinga, bo aż tak mnie nie chwycił za trzewia, ale zastanawiam się nad tym, czy to u niego jakiś taki 'motyw latający'? Wątek powtarzający się w każdej książce? To tak z ciekawości.
Drugie moje wrażenie wynikające z fabuły tej powieści jest takie, że on ma bardzo filmową wyobraźnię. Jego książki to potencjalnie świetne filmy i faktycznie tak jest. Mocna fabuła z wyraźnymi postaciami to najmocniejsze strony jego twórczości. To trzeba przyznać. Ale w 'Dolores' King pokazał, że ma świetny warsztat pisarski. To bardzo dobrze napisana powieść.
Jej forma to monolog głównej bohaterki, która opisuje swoje trudne życie. Żeby przez 250 stron monologiem trzymać czytelnika w ciekawości, to trzeba dobrze operować piórem albo klawiaturą. Brawo. Tutaj też ważna jest umiejętność posługiwania się różnymi formami języka. Ten monolog jest barwny, soczysty, opowiadany tak, jak to mogła opowiadać styrana przez życie baba z prowincji amerykańskiej, a jednocześnie kobieta przebiegła, zaradna i taka, która w życiu doświadczyła wiele. Język to duży walor tej powieści, świadczący o jej kunszcie.
Poza tym, jest to tzw. życiowa powieść o przemocy w rodzinie, o relacjach macierzyńskich, z nutką kryminału oraz o opiekowaniu się starszą panią, a wiele osób musi w Polsce i musiało wyjeżdżać za granicę opiekować się 'osobami starszymi'. Tutaj nasza bohaterka nazywa ją 'starą prukwą' i w sumie to prawda. Kobieta ma swoje zasady i je wciela w życie. Te wszystkie sprawy są w sumie bliskie sercu czytelników, więc książka ciekawi.
Powieść o przemocowym życiu, pisana w 1 osobie, nie jest łatwa do napisania, tak żeby nie przerodziła się w stek żalów i wiadro pomyj, tak żeby zachowała swoją formę literacką, bo to literatura ma być, a nie wynurzenia. A czytywałam już takie książki. 'Dolores' wyróżnia się na plus na tym tle. W sumie to bardziej literatura niż bulwarówka.
Podsumowując, nie- horrorem Kinga byłam znacznie bardziej zaciekawiona niż horrorem. Muszę przyznać, że przeczytałam ją z ciekawością i uznaniem dla autora. Spisał się. Moim Mistrzem on nie będzie, ale to całkiem dobra powieść.