Tajne życie. Kobieta w służbie CIA recenzja

Tak można określić życie szpiega. 007 Bond wspaniałe przygody, cudowne życie, codzienność to piękne kobiety, drogie stroje i samochody. Tak wygląda fikcja literacka, a jak jest naprawdę dowiecie się z książki „Tajne życie”. Oglądając filmy prawie każdy chce być tajnym szpiegiem, po przeczytaniu pewnie dużo z nas zrezygnuje. Niestety nie jesteśmy nieśmiertelni, a bycie szpiegiem nie jest tak kolorowe.

Amaryllis Fox uchyliła nam rąbek informacji jak doszło do tego, że życie jej stało się kłamstwem dla niej i dla jej bliskich. Nie ukrywam, nie jest to powieść sensacyjna, chociaż kilka opowiedzianych historii bardzo wciąga, jest to bardziej literatura faktu w obrębie autobiografii. Wplecione są wątki dotyczące zamachów terrorystycznych, które dotknęły bohaterkę reportażu, mamy ukazany kawałek prawdziwych historii. Podręcznik dla tych, którzy pragną dowiedzieć się więcej o życiu tych, którzy walczą z całym światem w imię obrony życia i bardzo często muszą podejmować rujnujące ich życie decyzje, Dobry „szpieg” to ten, który jest wykształcony, zna języki, kulturę, obyczaje, politykę krajów w których działa – taka jest właśnie bohaterka. Pokazuje nam ona gdzie wyrosła, jaka była jej rodzina co ją ukształtowało – nie mówi tego wprost, ale czytelnik szybko się zorientuje, co ją motywuje, od czego ucieka, co ją boli, jakie ma dylematy. Książka po względem psychologicznym zmusza do myślenia, nie nie ma tam żadnych wywodów i narzucenia zdania, pisarka w umiejętny sposób pisząc o swoim życiu nakłania czytelnika nad zastanowieniem się nad jej życiem. Jest to duży plus tej pozycji. Drugi to dylematy moralne, jedne dotyczące celowości tego co robi – bo przecież kłamie, może zabić, oszukuje, działa na niekorzyść innych – czyli w sumie czyni zło. Drugie dotyczą jej życia prywatnego – bo czy ona rzeczywiście je ma, czy to znów jest kłamstwo, które staje się prawdą?

To życie prywatne szokuje, ale nie chcę zdradzać, przeczytacie sami.

Polecam bardzo, czytając byłam mile zaskoczona i treścią i przekazem – z chęcią obejrzę serial, który ma powstać na bazie książki. I taka mała dygresja na końcu – nie wierzę, że to jest wszystko, pewnych informacji pisarka nie umieściła, aby nie narażać kolegów w dalszym ciągu działających w tej „branży”, ale to co mamy już powoduje, że możemy podziwiać zaangażowanie i działalność tych co ratują pokoje, nie doprowadzają do wojen – nawet jeśli rzeczywistość ich „pracy” nie przypomina filmów sensacyjnych.