Kłamstewka recenzja

„Kłamstewka” to pierwsza powieść Niny Majewskiej-Brown, jaka wpadła mi w ręce. Muszę przyznać, że książka była naprawdę wciągająca, gdyż przeczytałam ją mimo rozkładającej mnie choroby. Historia Poli pozwoliła mi zapomnieć o własnym bólu i skupić się na problemach bohaterki i jej bliskich.

Książka Niny Majewskiej-Brown to głównie powieść obyczajowa – opowiada historię 40-letniej psychoterapeutki – ładnej, wykształconej i samodzielnej, ale po nieudanym małżeństwie z przeszłości, z którym trudno jej się uporać do tego stopnia, że nie potrafi wejść w nowe związki, ba, nawet ich nie szuka.

Jak się później okazuje problemów będzie więcej, bo jak głosi okładka: „Jeśli myślisz, że wiesz wszystko o swoim ukochanym, rodzinie czy przyjaciołach, to bardzo się mylisz”. Im jesteśmy starsi, tym zacytowane wyżej zdanie jest chyba bardziej prawdziwe. Czy jest bowiem ktoś, kto nie zawiódł się nigdy na bliskich? Ktoś kogo rodzina czy partner nie okłamywali? Pewnie nie, a jeśli tak, to jest wyjątkowym szczęściarzem.

Na początku uderzyła mnie realistyczność opowiadania – autorka zapewne jest dobrą obserwatorką. Myśli i rozmowy nie wydają się papierowe, ale przypominają te, jakie słyszy nieraz w życiu. Podobnie jest z postaciami – była teściowa to świetna kreacja, podobne panie gnębią zapewne niejedną mężatkę. Fragmenty z teściową miały zresztą duży walor komediowy – ja przynajmniej kilka razy szeroko się uśmiechałam.

Książka jest zdecydowanie ciekawa, daje do myślenia i można w niej odnaleźć część własnych rozterek czy kłopotów. Autorka poruszyła w niej także wiele tematów trudnych – choć zrobiła to w sposób subtelny – między innymi mamy tu kwestie problemów psychicznych i podejścia do nich, kwestię choroby i śmierci osoby bliskiej czy trudnych relacji międzyludzkich. Poza tym powieść jest napisana dość zabawnie i zdecydowanie dobrze się ją czyta.

Ja mam zastrzeżenie właściwie tylko do zakończenia – dla niektórych może ono wydawać się przewrotne, zaskakujące – dla mnie niestety nie pasuje do całości, jest jakby doczepione, takie stworzone na siłę. Owszem, byłam zaskoczona, ale miałam też poczucie, że to, co się zdarza, nie zostało odpowiednio wcześniej zasugerowane, choćby przez delikatne niuanse i z tego powodu jest jakby doszyte kiepską fastrygą. Mimo to powieść zdecydowanie polecam.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl