Była/żona recenzja

Autorka kilkunastu powieści przybywa do Polski z porywającym thrillerem, w którym pierwsze skrzypce grają zwaśnione kobiety. Na dalszym planie ich rodziny, a wspólny podmiot to jeden mężczyzna oraz zbrodnia, która od dawna wisiała w powietrzu.

Stimson na zachętę raczy czytelnika morderstwem, które wybija już od pierwszych stron i nadaje ton poszczególnym fragmentom w dalszej części książki. Narracja prowadzona przez poszczególne bohaterki nie dopuszcza do głosu mężczyzny, wobec którego toczą się poprzedzające zbrodnię wydarzenia, pozwala natomiast zapoznać się z tokiem rozumowania każdej z kobiet. Słowa, wydarzenia i uczucia bohaterek są tak skonstruowane, iż nie sposób jednogłośnie stanąć po stronie poszczególnej osoby. Czytelnik miota się między byłą a obecną żoną, zaś żadna z nich nie jest bez winy, jak i nie może poszczycić się nieskazitelną przeszłością.
Młoda, piękna, samotna obecną żona, która z powodzeniem rozwija się zawodowo, a na drugiej szali była żona, która z upodobaniem i przy byle okazji nie zawaha się wbić szpilki w małżeństwo swojego byłego męża życząc Caz wszystkiego, co najgorsze.

Niemal cała książka to nieustanna walka na noże między zwaśnionymi kobietami. Wzajemne obrzucanie się błotem, ciosy poniżej pasa, przepychanki słowne, klamstwa małżeństwie, nie zabraknie również zdrad - i to, co najsmutniejsze, wszystko to toczy się przy udziale dzieci, z których jedne bardziej, drugie mniej świadome stają się mimowolnymi świadkami (a nawet uczestnikami) bagna czynionego rękami dorosłych.
Narracja przeplatana jest punktem widzenia dwóch żon oraz wizją przesłuchania poszczególnych świadków, którzy mają pomóc zapoznać się z najtragiczniejszym wydarzeniem z odrębnej, niezależnej, pozbawionej emocji strony.
Thriller dobry, w którym ponownie dominuje motyw rodziny, małżeństwa, zdrady, ale i świeżość w postaci byłej żony, jej rodziny i mężczyzny, który jest nim tylko z nazwy, a na pewno nie z powodu zachowania. To pasuje bardziej to rozpuszczonego nastolatka niż do męża i ojca.