Śmierć żonokrążcy recenzja

„Kochajmy się jak bracia, liczmy się jak Żydzi” polskie przysłowie doskonale nakreśla fabułę najnowszej komedii kryminalnej Iwony Banach „Śmierć żonokrążcy” wydanej przez Wydawnictwo Bookend.

Regina Pacholec, kobieta trącona rydwanem czasu, organizuje w swoim domu przyjęcie urodzinowe, na które zaprasza wszystkie byłe żony swojego syna Waltera. „Dom można było określić jako naprawdę piękny, a mimo to czuło się w nim coś wręcz upiornego”. Co to będzie za impreza, zaczynamy bal! Kobiety mając wspólnego wroga, potrafią być solidarne: „Żony się nie kochały, nie lubiły, nie tolerowały, momentami nawet nienawidziły, ale to kiedyś. Teraz zbliżyło je wspólne nieszczęście: wspólne traumatyczne doznania rozwodowe, wspólna nienawiść do eksmęża i wrednej teściowej, też na szczęście minionej.

Zresztą jak inaczej? Z kim można najlepiej ponarzekać, powściekać się, popłakać i upić niż z kimś, kto przeżył dokładnie to samo? I nie prawie dokładnie, ale właśnie dokładnie to samo: tego samego gnoja w łóżku, tego samego węża w kieszeni i tego samego bazyliszka w postaci teściowej”.

Jeszcze urodziny Mamuni się nie zaczęły, a trup w osobie jej własnego syna spowodował niezłe zamieszanie: „– Zawał? – zapytał Tobiasz. – Taka męska śmierć! – dodał z nabożnym zachwytem.

Dotychczas męska śmierć kojarzyła się z żelastwem, ranami, odciętymi członkami, czyli z jakimś polem bitwy, ale czasy się zmieniły. Teraz musi wystarczyć siłownia”. Miecz Damoklesa dosięgnął Waltera. Podobno w szoku i w żałobie robi się wiele szalonych rzeczy, a cóż, impreza to impreza, przyjęcie ma się odbyć (w końcu to syn Reginy zmarł a nie ona;)) a policja niech sobie to śledztwo prowadzi… jak dopisze im szczęście to i znajdą zabójcę (czy może zabójczynię?).

Miłość i pieniądze mają ze sobą wiele wspólnego a jednocześnie potrafią dzielić skuteczniej niż niejeden wzniesiony mur, tym bardziej w rodzinie. W komedii kryminalnej „Śmierć żonokrążcy” przyglądamy się przekonaniom o kobietach, żonach, mężczyznach i naszych polskich społecznych dotyczących ogniska domowego i relacji w familii. Erudycja Autorki, charakterystyczne w jej powieści: ironia, sarkazm i słowotwórstwo zachwycają i wodzą na pokuszenie. Celność jej spostrzeżeń mnie oczarowała i zachwyciła:

Ach małżeństwo… marzenie wielu kobiet. Najlepiej z księciem na białym rumaku, co by za sobą jeszcze (przynajmniej!) ze dwa rydwany złota ciągnął :) Ostrzegam uczciwie: jeśli któraś z pań czytających tę komedię kryminalną nie była mężatką, to po przeczytaniu celnych spostrzeżeń Iwony Banach, raczej za mąż nie wyjdzie :) albo wyjdzie ale na SWOICH warunkach (zupełnie uczciwie i z przymrużeniem oka). „– Bo baby takie są. Więcej bab boi się samotności niż tego, że skończy w związku z niewłaściwym facetem. Walter na tym korzystał, bo miał forsę i braki w zakresie skrupułów”. Oby przyszły/obecny mąż „żonokrążcą” się nie okazał czego sobie i Wam życzę :) A i może kobieta przemyśli, by do pracy pójść, zarobić na siebie i wyjść za mąż z miłości?

Jestem dumna z siebie i ogromnie wdzięczna Autorce Iwonie Banach i Wydawnictwu Bookend za możliwość objęcia patronatem tej historii.

Polecam, czytajcie! Świetna zabawa gwarantowana!