Kochałem ją recenzja

Anna Gavalda jest jedną z moich ulubionych pisarek. Uwielbiam książki, w których pozornie nic się nie dzieje, a jednak nie można się od nich oderwać. Autorka opisuje zwykłe, ludzkie problemy, dziwactwa, marzenia kreśląc jednocześnie wspaniałe portrety psychologiczne. Tak też jest w jej powieści „Kochałem ją”.
Tematem tej książki jest zdrada. Problem zostaje przedstawiony zarówno ze strony osoby, zdradzonej i porzuconej jak i osoby, która zdradzała. Główni bohaterowie to Chloe i Pierre, czyli synowa i teść. Ona właśnie dowiedziała się od męża, że ten już jej nie kocha i zostawia ją z dwoma małymi córeczkami. Teść jest zgorzkniałym sześćdziesięciopięcioletnim mężczyzną. Ma problem z okazywaniem uczuć. Chloe polubił od samego początku jednak nigdy nie dał jej tego po sobie poznać. Dopiero gdy jego syn postanowił od niej odejść, zabiera synową do domu na wsi, gdzie wreszcie mają czas i okazję do rozmowy. W zasadzie cała książka jest jednym wielkim dialogiem pomiędzy nimi. Autorka perfekcyjnie rozłożyła emocje. Ze strony Chloe mamy złość, żal, rozgoryczenie, niepewność jutra, a ze strony jej teścia – opanowanie, próbę zrozumienia i wybaczenia. Przez niego przemawia głos rozsądku i doświadczenia. To właśnie Chloe postanawia zdradzić tajemnice swojego życia wierząc, że pomogą jej one w zmaganiu się z własnym problemem. Przez karty książki przewija się wątek nieszczęśliwej miłości brata Pierra, która ostatecznie doprowadziła go do śmierci. Ale przede wszystkim opowiada jej o Matyldzie – kobiecie, którą poznał i pokochał, kiedy najmniej się tego spodziewał. Dzięki niej uwierzył w miłość i namiętność. Mimo iż nie widywali się często to właśnie ona nadawała sens jego życiu. A jednak przez te wszystkie lata nie znalazł w sobie tyle odwagi żeby porzucić swe wygodne życie i zacząć wszystko od nowa. Stał się zgorzkniałym, nieszczęśliwym człowiekiem. Swoją gorycz i żal przelewał również na własne dzieci, czego one w dorosłym życiu nie potrafią mu wybaczyć.
Pierre chciał swoją opowieścią pomóc Chloe zrozumieć decyzję jej męża. Zrozumieć, czyli wybaczyć – wybaczyć, czyli samemu móc zacząć żyć od nowa.
Wspaniała lektura. Gorąco polecam!

recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/