Kolekcja straconych chwil recenzja

„Kolekcja straconych chwil” to drugi tom cyklu „Ogród sekretów i zdrad”, w którym poznajemy historię rodu Korsakowskich. Agnieszka Krawczyk oczarowała mnie nie tylko wspaniałą powieścią, ale również cudownym jej klimatem. W sposób niezwykle obrazowy przedstawiła czasy dwudziestolecia międzywojennego i panujące w tamtych latach zwyczaje. Dlatego też z ogromnym entuzjazmem, nie zwlekając zbyt długo, zabrałam się za lekturę drugiej części.

Róża Jabłonowska ani przez chwilę nie przestała interesować się historią Ady Nirskiej, kobiety, która w czasach międzywojennych była warszawską artystką rewirową. A Warszawa uwielbiała się bawić - kabart, rewia, rajdy samochodowe - to były czasy blasku, intryg i zabaw do utraty tchu. W tamtych czasach nikt nie przejmował się biedą, krachem i bezrobociem. Jednak przeszłość, w której miała swój udział Ada Nirska, wciąż nie daje o sobie zapomnieć. Czas się rozliczyć, spłacić stare długi i dokonać zemsty, która może popchnąć do najbardziej nieobliczalnych czynów i tym samym sprowadzić wielkie zagrożenie.

Agnieszka Krawczyk wręcz czaruje czytelnika historią zawartą na kartach powieści. Czytałam tę powieść z wypiekami na twarzy, delektując się każdą stroną. Pani Agnieszka ma niesamowity dar przelewania emocji na papier, po mistrzowsku potrafi oddać klimat dawnych czasów i sprawić, że choć na chwilę możemy przenieść się do innej epoki. To niezwykle doświadczenie móc towarzyszyć bohaterom na kartach powieści, uczestniczyć w ich codziennym życiu. To, co najbardziej mnie zafascynowało i sprawiło, że książkę chłonęłam z ogromnym zaciekawieniem, to świetnie skrojona intryga i próba dotarcia do prawdy.
„Kolekcja straconych chwil” to powieść, która mnie urzekła. Historia z kart książki wciąga od pierwszych stron i nie pozwala się odłożyć przed poznaniem zakończenia. To powieść, której nieszablonowa fabuła zaskoczy nie jednego miłośnika literatury obyczajowej. Nie zabraknie w niej rodzinnych tajemnic, mrocznych sekretów, intryg, zdrad i wielkiej miłości. Choć na co dzień nie czytam powieści obyczajowych, to historia, którą przelała na papier Agnieszka Krawczyk z pewnością znajdzie się wśród moich ulubieńców. Zachęcam do lektury.