Dom numer pięć recenzja

"Dom numer pięć" Justyna Bednarek

Dwunastoletni Piotrek z powodu bardzo słabego wzroku staje się ofiarą prześladowań w szkole. Ma już tego dość. Bez okularów nie widzi nic, a koledzy z klasy mają z tego ubaw. Gdy jeden z gnębicieli zaczepia chłopca zabrawszy mu wcześniej okulary, ten biegnie co sił w nogach trafiając wraz z Erykiem na stare działki, na których natykają się na dom, a w nim Kapitana, który zleca im bardzo ważną misję do spełnienia...
"Dom numer pięć" to utwór przeznaczony typowo dla młodszego odbiorcy. Historia przedstawiona przez autorkę niesie za sobą podstawowe wartości, które staramy się wpoić dzieciom od małego, by w przyszłości stali się dobrymi ludźmi, rodzicami, przyjaciółmi.
Jest to opowieść, która od pierwszych stron wzrusza, chwyta czytelnika za serce i sprawia, że podczas tej krótkiej lektury odczuwamy całą gamę emocji - od złości, przez łzy, aż po radość i poruszenie.
Justyna Bednarek postarała się jak tylko mogła ukazać w sposób przystępny narastający z roku na rok problem, a mianowicie prześladowania wśród dzieci i młodzieży z powodu wyglądu, statusu majątkowego lub chorób.
"Dom numer pięć" to też historia o odrzuceniu, samotności w społeczności szkolnej, kompleksach związanych z wyglądem, wsparciu w chwilach zwątpienia ze strony rodziców, ale także o relacjach międzyludzkich grających pierwsze skrzypce w utworze. Książka ta choć krótka uświadomi nam, że nie należy się poddawać, wątpić w siebie i swoje umiejętności. W końcu każdy nas ma smykałkę do czegoś innego, wszyscy czujemy się dobrze w określonej dziedzinie.
Mimo, że autorka w prostych słowach przekazała czytelnikom tyle dogłębnej prawdy moralnej to mam dużej wątpliwości co do objętości książki oraz stylu w jakim została ona napisana.
Wedle mojego gustu "Dom numer pięć" mógł mieć rozwinięte niektóre wątki, gdyż podczas czytania wypatrzyłem, że wydarzenia rozgrywające się na kartach powieści dzieją się ot tak. Nie mają one uzasadnienia.
Styl pisarski Justyny Bednarek momentami jest wprost dziecinny, infantylny i zbyt prosty, uważam, że gdyby autorka wprowadziła do tekstu więcej opisów, krótkich opisów, to książkę czytało by się o niebo lepiej.
Polecam.
⭐7/10