Kostnica recenzja

Mówi się, że Kostnica jest wizytówką Grahama Mastertona. Dostał za nią wyróżnienie literackie, podobnie jak za Tengu. Ktoś, kto zacznie przygodę z horrorem od tej książki, z pewnością poczuje niedosyt. Dlatego przed jej przeczytaniem należy przeczytać kilka horrorów współczesnych autorów, aby ją docenić. Kostnica jest typem horroru, który reprezentuje prawdziwy horrorowy "oldschool". Teraz pokrótce coś o fabule.

John Hayatt jest przeciętnym facetem, przejawiającym objawy poczucia humoru pracownikiem wydziału sanitarno-epidemiologicznego w San Francisco. Jego największym problemem był brak kobiet oraz robaki i szczury, które zamieszkiwały domy amerykanów. Pewnego dnia jego biuro odwiedza starszy mężczyzna, który na zawsze zmieni dotychczasowe życie Johna.

Mężczyzna ten twierdzi, że jego dom ma problem i nie są to ani robaki, ani inne paskudztwa. Twierdzi, że jego dom... oddycha. John postanawia odwiedzić jego dom i na własne oczy przekonać się, że coś jest nie tak. Okazuje się, że w tym domu odradza się jeden z najpotężniejszych demonów indiańskich. Robi to w taki sposób, że czytelnik będzie przynajmniej zaskoczony.

Jak to w horrorach Mastertona bywa, nasz główny bohater straci kilku przyjaciół, kilku zyska, a sam przeżyje chyba najgorszy koszmar swojego życia. Wobec zagrożenia, jakim jest potężny indiański demon, John będzie musiał skorzystać z pomocy swojej byłej dziewczyny - interesującej się okultyzmem i pracującej w księgarni, dzielnego lekarza, a także indiańskiego szamana, który łudząco przypomina Śpiącą Skałę z Manitou.

Masterton udowodnił już, że potrafi świetnie poruszać się pośród legend czerwonoskórych. Tak też jest w tym przypadku. Sukcesem tej książki jest jej magi, treść, która potrafi przyciągnąć. Tak jak wolimy kino z lat 70. i 80., tak wolimy starego, dobrego Mastertona.