Recenzja książki Kresowe nadzieje

Słyszeliście już o tej książce?
Mieliście okazję czytać książki autorki?
Z tego co wiem, napisała ona aż osiem powieści. Natomiast to jest moja pierwsza. Czy ostatnia?
*
Co nie co o fabule, napisane w oparciu o opis książki, by nie zdradzić zbyt dużo, nie jest to więc spojler:

Jest rok 1930. Poznajemy właśnie młodą Ormiankę Hanię Donigiewicz, dorastającą we Lwowie. Przeżywamy jej pierwsze miłości, przyjaźnie, pierwsze wakacie spędzone poza rodzinnym miastem.
Wraz z nią przeżywamy jej ślub, w 1935 roku. Wybrankiem serca jest Jan Amirowicz, który zaledwie cztery lata później ginie na froncie.
Wojenna zawierucha wysyła kobietę wraz z matką do Powsina, gdzie dowiaduje się, że jest w ciąży.

Druga perspektywa jest z 2010 roku, gdzie poznajemy Agnieszkę, która właśnie poznała miłość swojego życia. Niestety, on także ginie w tragicznym wypadku na motorze. Czy to rodzinne fatum?

*

Z całą pewnością mogę powiedzieć, że książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i dynamicznie.
Nie miałam problemów z przebrnięciem przez każdą kolejną stronę.
Historia napisana w trzech przedziałach czasowych sprawiała, że nie mogłam odpłynąć myślami, lecz musiałam świadomie i uważnie śledzić tekst, by odczytać między wierszami jak wiele wspólnego mają one ze sobą.

Niestety! Mam jedno "ale".
Przytaczane w tytule Kresy, bardzo podkreślane w zapowiedziach, sprawiły, że nastawiłam się na lekturę, w której pierwsze skrzypce będą grały czasy wojny, wielkiego mordu Polaków na Kresach, przez bandy UPA. Niestety, o tym nie było ani jednej wzmianki.
Był za to śladowy, 33 stronnicowy opis życia bohaterów w trakcie wojny, która nie dotknęła ich prawie wcale, oraz czasie po wojennym.
Bardzo nad tym ubolewam. Sięgnęłam po książkę właśnie dla tych scen, których właściwie nie było.

Niemniej jednak była to udana przygoda, która zostawiła po sobie minimalny niesmak.
Jeśli lubicie takie lekkie powieści to zachęcam do lektury :) .
Macie ją w planach?
Dacie jej szansę? Lubicie w ogóle książki z wojną w tle?
Miłego dnia