Krew i Popiół recenzja

,,Krew i popiół” opowiada o Poppy, która jest Panną, a to znaczy, że została poświęcona bogom i musi przystąpić do Ascendencji. Jej pozycja zabrania jej nawiązywania głębszych relacji z kimkolwiek. Życie jakie wiodła do tej pory jej nie odpowiada, a to sprawia, że zaczyna zaczyna się sprzeciwiać jeszcze bardziej nadchodzącej ceremonii.

Jacie, co ja mam z tą historią to nie jestem w stanie nawet napisać. Wciągnęłam się od pierwszej strony. Spodobał mi się klimat na początku. Tajemniczość i zagadkowość, która nie opuszczała mnie na początku. Styl był lekki, ale to narracja pierwszoosobowa mnie zdziwiła. Przed sięgnięciem po tę książkę byłam pewna, że będzie trzecioosobowa, a jednak się zaskoczyłam.

Penellaphe jako główną bohaterkę polubiłam i chyba tylko tyle mogę o niej napisać. Nie była irytująca, ale nie rozumiałam jej niektórych działań. Doskonale wiedziała, kim była, a i tak robiła coś czego nie mogła, choć bała się poniesionych z tego konsekwencji. Mimo tego nie raziło mnie to tak bardzo w książce, a raczej przymykałam na to oko. Hawke to taki typowy strażnik. Odważny, miły dla Poppy i wciągający ją w kłopoty. Jednak końcówka z jego udziałem mnie totalnie zadziwiła.

Co do bohaterów drugoplanowych postać księżnej mnie zaciekawiła. Nie była ona może znacząca, ale jako jedna poboczych postaci mnie zaciekawiła.

Świat wykreowany w książce wydaje się ciekawy. Niestety do tej pory nie rozumiem niektórych rzeczy z niego. Przykładowo Poppy była Panną, a ja nie mam pojęcia, co to oznacza. Albo jeszcze miała dostąpić Ascendencji, o której tak wiele razy mówiona. Niestety nie mam pojęcia na czym to polega, a bardzo chciałabym wiedzieć. Mniej więcej w połowie książki poczułam lekkie znudzenie, jednak od końcówki nie mogłam się oderwać i jacie, ostatnia strona zostawiła we mnie lekki niedosyt.

,,Krew i popiół” to nie będzie książka dla każdego. Mi się jednak spodobała. Jeśli ktoś lubi fantasy z wątkiem romantycznym to może zapoznać się z tą książką i się przekonać czy przypadnie do gustu.