Krótka historia Ruchu recenzja

Weekend spędziłam z wywrotowczyniami z Instytucji Ruchu 😊 W swojej nowej książce Petra Hulova po raz kolejny udowadnia, że wie jak trzeba zamieść, żeby się kurzyło! Wymachuje tak skutecznie, że szybko dostrzegamy, iż ten przywodzący początkowo na myśl wizję z "Seksmisji" obrazek niewiele ma wspólnego ze swoją wesołą siostrą, nie, tutaj nie ma śmiechu, choć nie brakuje sytuacji komicznych, tu całkiem na poważnie uszczęśliwia się wszystkich, którzy mają odtąd tworzyć nowy, sprawiedliwszy świat.

Wraz z bohaterką, Verą, przenosimy się do niedalekiej przyszłości, w której nie ma miejsca na uprzedmiotowienie kobiet, gdzie mężczyźni poddawani są procedurom mającym na celu uodpornienie na wdzięki żeńskiego ciała, by odtąd oddawali się tylko podziwianiu ich wnętrza, niezależnie od wyglądu czy wieku tychże. Nowy, lepszy świat, bez mody, urody, bez makijażu, bez szpilek, bez operacji plastycznych i flirtowania, które tylko robi panom przecież wodę z mózgu… Raj na ziemi! Niestety, mimo oczywistych racji Ruchu, ciągle nie brakuje osobników, którzy - w swej głupocie i małości - nie rozumieją, że to walka o wspólne dobro - zatem pracy i uświadamianiu nie widać końca. Vera jest już zmęczona ale nie poddaje się, trwa na posterunku, działa, szkoli, testuje, żaden penis nie stanie na drodze jej sukcesu do wykrzewienia wstrętnych, niepotrzebnych żądzy.

"Krótka historia Ruchu" jest pełna kontrowersji, Hulova lubi najwyraźniej wkładać kij w mrowisko, by prowokować a tym samym kwestionować zastany nie-ład. Kolejny raz okazuje się, że wszelkie mechanizmy, które mają na celu zbawienie ludzi na siłę, niosą za sobą tragizm, nawet jeśli przyświecały im początkowo światłe cele. Tak jak metody stosowane przez Instytucję autorka porusza się czasem na granicy skrajności, ale czy fanatyczne oddanie jakiejś idei nie niesie za sobą zwykle katastrofy i zawsze jest komuś nie w smak?! Czytajcie Hulovą a przed przyszłością rodem z jasnoczasu niech nas św. Rita chroni! 🤭
*********************************************