Księżycowe miasto. Dom ziemi i krwi. Część 1. recenzja

Bohaterką powieści jest dwudziestokilkuletnia Bryce. Dziewczyna korzysta z przywilejów młodości: imprezuje, tańczy, randkuje, pali radochnę – ogólnie mówiąc cieszy się beztroską. Jej życie zmienia się diametralnie pewnej nocy, gdy nieznany demon zabija jej paczkę przyjaciół. Kiedy po pewnym czasie istota powraca, Bryce łączy siły z prawą ręką gubernatora – tajemniczym zabójcą na zlecenie, by znaleźć i unicestwić sprawcę.

Świat wykreowany w powieści, wszystkie krainy, czy miasto Lunathion zostały szczegółowo dopracowane przez panią Maas. Czasem można czuć zagubienie, na szczęście wydawnictwo potwierdziło, że w wydaniu finalnym będzie mapa. Systemy polityczne, poszczególne domy-rody, do których przynależą różne gatunki istot choćby aniołowie, Fae, zmiennokształtni, wiedźmy, driady, wampiry i wiele, wiele innych, nie powiem, dobrze opisane, ale jednak tych bytów wszelakich jest za dużo. Czuć ogromny przesyt i przytłoczenie gatunkami. Naprawdę nie trzeba pisać, że bohaterowie mijają jakieś dziwolągi na ulicy, które w dodatku do samej fabuły nic wniosą, tylko gdzieś tam będą tłem. Rozumiem zamysł autorki, by jak najbardziej wprowadzić czytelnika w stworzony przez siebie świat, ale przedstawianie go w takiej formie, wydawało mi się zbyt drobiazgowe i czasem przytłaczające.

Pewnie ci, którzy znają twórczość autorki wyczekują informacji o głównym love story z wielkim ciachem w roli głównej. Taki wątek rzecz jasna – jest, ciacho skrzydlaty – jest, a zatem jeśli spodziewacie się schematów w stylu Maas – nie zawiedziecie się. Jak zwykle autorka tworzy fajną chemię między bohaterami, rzuca im kłody pod nogi i zestawia ich charaktery. Iskrzy aż miło!

Przejdźmy teraz do kryminalnych zagadek Lunathion. Mamy potwora do złapania, zamieszanie polityczne oraz starożytny artefakt. Maas zgrabnie wszystko ze sobą łączy, wciąga nas w wir wydarzeń. Zagadka morderstw jest bardzo intrygująca, kibicujemy bohaterom w znalezieniu sprawcy, sama autorka podsuwa nam różne tropy. Maas w kryminalnym stylu? Mi się podobała.

„Księżycowe miasto” u nas zostało podzielone na dwie części. Pierwsza część wprowadza nas w zasady panujące w świecie, ale też nie pozwala się nudzić. Zakończenie zostawiło nas z bardzo ciekawą poszlaką, także jestem mocno zaintrygowana jak historia rozwinie się dalej. Trochę za dużo upchniętych tych wszystkich osobliwych bytów jak na jedną powieść, ale mocno to nie przeszkadza. Poza tym ogromny plus za zagadkę kryminalną i chemię między bohaterami. Książkę oceniam jako bardzo dobrą, bo nie ukrywam, że spędziłam miło przy niej czas, językowo i stylistycznie – tu Marcin Mortka zrobił dobrą robotę.

„Księżycowe miasto” intryguje, pochłania i nie daje o sobie zapomnieć. Czytanie jest jak solidna porcja wypalonej radochny. Owszem Maas powiela swoje znane schematy, ale chyba właśnie za to, ma tak liczne grono swoich fanów. Ja już oficjalnie dołączam do tej grupy. Daję moce 8/10 i cóż…biorę się za kolejną część 😊

Almaranth - 16.05.2020

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta NaKanapie.pl :)