Na wieczne potępienie recenzja

W ostatnim czasie ciężko trafić na książkę, której fabuła zamknęłaby się w jednym tomie. Panuje swoista moda na serie i ja nie mam nic przeciwko niej. Lubię powracać do już poznanych bohaterów i towarzyszyć im w kolejnych przygodach, mimo że z reguły te początkowe części są najlepsze. Akurat w przypadku cyklu "Pełnia tajemnic" jest zupełnie inaczej.
Po pierwszym tomie wahałam się, czy w ogóle sięgać po kolejne, ale cieszę się, że nie porzuciłam tej serii, bo idzie w naprawdę dobrym kierunku i jest coraz ciekawsza. Klimat małego miasteczka zaczyna być wyczuwalny, może dlatego że główna bohaterka nie jest tam już obca i orientuje się już lepiej w sieci miejscowych powiązań. Ja darzę Monikę Gniewosz większą sympatią, nabiera w moich oczach charakteru.
"Na wieczne potępienie" to fascynujący kryminał z serią morderstw i zimowym, wręcz bożonarodzeniowym klimatem. Takie połączenie było dla mnie piorunujące, dodatkowo każdy z podejrzanych wydawał się w jakiś sposób pasować na sprawcę, a najmniej oczywiście ten, który faktycznie nim był.
Zaczynam chyba w końcu czuć styl, jakim posługuje się Małgorzata Rogala. W ostatnim czasie doceniam takie pięknie pisane kryminały, podobają mi się też nawiązania do sztuki, zwłaszcza że w tym tomie chodziło o bardziej o malarstwo niż porcelanę, a ono jest bliższe mojemu sercu. Przede wszystkim jednak wciąż zwracam uwagę na intrygę kryminalną, a w tej książce była ona naprawdę brawurowa.
To dość oczywiste, że im więcej zbrodni, tym teoretycznie ciekawiej, ale sztuką jest poprowadzenie fabuły tak, by czytelnik miał poczucie, że sam łączy fakty, a jednocześnie, żeby nie zabrakło na końcu elementu zaskoczenia. Małgorzacie Rogali naprawdę się to udało przy utrzymaniu dość spokojnej narracji i akcji, która wcale nie pędziła jak szalona. Stworzeni przez nią policjanci są ludźmi i mają swoje prywatne życie, daleko im do tych filmowych śledczych, którzy mają w gabinecie kilka koszul na zmianę, ci z Pełni wracają po pracy do domu, śpią w swoich łóżkach i nie mają obsesji na punkcie prowadzonej sprawy, choć nie można im odmówić zaangażowania.
"Na wieczne potępienie" to kryminał, który idealnie sprawdzi się w najbliższym czasie. Można go czytać pod kocem z kubkiem herbaty w dłoni, a autorka zadba o to, by czytelnik poczuł świąteczną atmosferę okraszoną tym, co fani mocnych wrażeń lubią najbardziej.
Moje 9/10.