Śmierć w Breslau recenzja

Kilka lat temu, gdy byłam ze współczesnym pisarstwem do tyłu, Almos podał mi kilka nazwisk jego zdaniem dobrych autorów polskich kryminałów. I tak sobie ich czytam. Pan Marek Krajewski o aksamitnym głosie z Instagrama jest ostatni z tej listy.
Faktycznie książka nie daje o sobie zapomnieć! I faktycznie ma w sobie pewien niepowtarzalny rys, który mają tylko książki autorów z talentem. Od razu nasuwa mi się skojarzenie z kryminałami pana Wrońskiego, ale ta książka jest całkiem inna, i bohater inny, i świat inny.
Mamy przedwojenny Wrocław (Breslau), zaczyna panoszyć się Gestapo, propaganda antysemicka zaczyna mieć się coraz lepiej i coraz lepiej osiadać w głowach zwykłych ludzi, gazety sieją propagandę celowo i skutecznie. I coraz więcej jest zbrodni, przemocy i tego co sprawia, że czujemy armagedon. Kryminał opiera się na szukaniu sprawcy zbrodni na córce arystokraty i masona. Wplątane są w to i Gestapo, i dawne księgi oraz jazydzi. Jest tajna księga i zagubiona sierotka. To są znane motywy powieści przygodowych. Ale co sprawia, że ta powieść zapewniła autorowi sławę i, jak wyczytałam na jakimś portalu kulturalnym, wprowadziła kryminał polski do literatury docenianej? Moim zdaniem jest to znakomita psychologia postaci. Autor buduje je powoli i systematycznie. To Eberhard Mock i Herbert Arnwaldt. Ich postacie to studium szaleństwa, pogrążania się w kompromisach moralnych, to studium obsesji i szaleńśtwa i sposobu na przetrwanie w świecie panoszącego się hitleryzmu, gdzie zwykły przechodzień zaczyna bać się łysych wyrostków z pałkami (scena z książki). To świat, w którym kobietę czeka los ladacznicy, a sprawiedliwego lochy gestapo, gdzie sumienie zapija się wódą. I tu jest według mnie różnica ze światem Wrońskiego - Zyga Maciejewski był tragiczny, a Mock jest nierówny moralnie.
Wreszcie książka jest znakomicie napisana kwiecistymi obrazami. Chociażby ten luksusowy dom publiczny, albo scena, w której bohater natyka się na powieszone ciało. Wszystko ocieka masakrą, grozą i złem, ale jest wspaniale napisane.
Mamy też rzut na losy powojenne naszych bohaterów, które świadczą o tym, iż ze swoich dróg się nie cofnęli.
To świetna książka i mimo lat o niebo lepsza o tego zalewu współczesnych kryminałów.