Córka nieboszczyka recenzja

Joanna Jodełka z wykształcenia historyk sztuki napisała kryminał „Córka nieboszczyka”, dziesiątą książkę w swojej karierze, będącą początkiem nowej serii kryminalnego cyklu, którego bohaterkami są przyrodnie siostry: konserwatorka dzieł sztuki Tycjana i charakteryzatorka teatralna Angelina, które różni dosłownie wszystko, są niczym ogień i woda. Nowy cykl jak zapewnia autorka, ma się składać z trzech części. Pierwsza to właśnie „Córka nieboszczyka”, druga to: Pamiętnik Karła, trzecia – Taniec śmierci. W każdej z nich siostry Raj spotykać będzie inna przygoda, inna dziedzina sztuki, inna epoka.

Pomysł na pierwszą część zrodził się, kiedy autorka na informacje dotyczące masonerii trafiła przypadkiem w bibliotece, tak się zafascynowała tym tematem, że postanowiła wykorzystać to w swojej książce.

Ta powieść w moim mniemaniu nie jest typowym kryminałem, ale lekką komedią kryminalną, którą z wielką przyjemnością przeczytałam w dwa letnie wieczory. Wysublimowany czarny humor z dużą dawką ironii i sarkazmu, to niewątpliwie największe atuty tej powieści. Sama akcja nie jest zbyt skomplikowana, ale autorka urozmaiciła ją, wplątując zgrabnie wątek historii masonerii w fabułę powieści. Ciekawie przedstawiła fakty historyczne, które nie były mi znane i nie miałam w planach ich zgłębianie, natomiast sposób, jaki Joanna Jodełka to zrobiła, wzbudziło moje szczere zainteresowanie. Autorka w profesjonalny sposób przybliżyła działania loży masońskiej, symbolikę i opisała ich działania na przestrzeni wieków. Wszystko to potraktowała lekko z poczuciem humoru, dlatego cała ta opowieść jest atrakcyjna dla czytelnika, którego niezbyt fascynuje rozlew krwi i stos trupów, chociaż jest w niej także coś tajemniczego i mrocznego. Postacie wykreowane przez Jodełkę są wyjątkowo oryginalne, każde z nich to niezwykłe indywiduum samo w sobie. Od rodzinki Raj począwszy, na dziwnym policjancie zawieszonym w służbie skończywszy. Przedstawiona historia od początku do końca jest dość nieoczywista, bo właściwie nie wiadomo czy Tomasz umarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku, czy został zamordowany. Kiedy siostry dowiadują się, że z domu zniknęła wartościowa politura, postanawiają połączyć siły i złapać złodzieja, a może także i mordercę. Tycjana i Angelika prowadzą swoje prywatne śledztwo, które komplikują skrajnie różne charaktery obu pań, bo działają one niekonwencjonalnie i bardzo spontanicznie powodując przy tym liczne komplikacje i zabawne perypetie. Bywa śmiesznie, ale i niebezpiecznie. Dobrze bawiłam się podczas lektury „Córki nieboszczyka” i z niecierpliwością będę wyglądać kolejnych książek autorki z tej serii.
Aby dowiedzieć się kim jest tytułowa córka nieboszczyka oraz by poznać kryminalny duet sióstr Raj, trzeba koniecznie przeczytać najnowszą powieść Joanny Jodełki. Lekki kryminał z nietypową tematyką o dziełach sztuki, relacjach rodzinnych, tajemnicach i historią w tle w sam raz na wakacyjną porę. Polecam.

"Obyś przewracał się w grobie. Bez żalu – Córka nieboszczyka."

Dziękuję Wydawnictwu Rebis za wspaniałą rozrywkę.