Córka nieboszczyka

Joannę Jodełkę lubię, jej ostatnią książkę niestety nie bardzo. „Córka nieboszczyka”, bo o niej mowa, miała chyba być z założenia komedią kryminalną. I tu mam problem, bo wygląda na to, że ja chyba nie lubię komedii, a już szczególnie kryminalnych. Kiedyś się przy nich świetnie bawiłam, teraz wydają mi się żenujące, pisane tak trochę na siłę, wymuszone dialogi, które powinny bawić, a mnie jednak nie śmieszą, karykaturalne postaci, bardzo przerysowane i jeszcze bardziej nierealne i na koniec morderstwo/morderstwa takie jakieś niestraszne. Ja wiem, to się może podobać i na pewno wielu osobom się podoba, ja jednak do tego grona już dłużej nie należę. Wypisuję się. Nie chcę swoimi opiniami zaszkodzić autorom, którzy mają swoje grono odbiorców i wiernych fanów. Bawcie się dobrze, ja poszukam czegoś innego 😊

Początek podobał mi się bardzo - zarówno Tycjana, jako główna bohaterka, jak i sposób przedstawienia całej rodziny wraz z przyległościami, w ogóle styl i tematyka trafiły w mój gust. Autorka bardzo dobrze radzi sobie z psychologią postaci, potrafi czytelnika wciągnąć i zafrapować, ale w pewnym momencie nie do końca do mnie trafiła. Przeszkadza mi nagła zmiana stosunków między Tycjaną i Angeliną, przejście od kontrowersji do komitywy kompletnie bez jakiegokolwiek słowa wyjaśnienia. Rozumiem, że ich współdziałanie było niezbędne dla rozwiązania zagadki, ale fakt, że znienacka okazało się, że współpracują, choć kilkanaście stron wcześniej warczały na siebie - nie przemawia do mnie.
Przemówiło natomiast co innego - historia. Autorka wplata w treść tyle tematów, tyle nawiązań, że choćby za to samo należy jej się ogromne uznanie. I z tego względu z pewnością przeczytam jeszcze jakąś jej książkę, może nawet drugą część historii sióstr Raj? ;)

Nietuzinkowe postacie, intryga ze sztuką w tle, masoni i ich symbole- to wszystko znajdziecie w powieści, o której dziś Wam opowiem.
Istny Dan Brown w polskim wydaniu 😉
🖼
Tycjana- konserwatorka sztuki, właśnie straciła ojca. Za sprawą perypetii z byłym mężem zmuszona jest przeprowadzić się do mieszkania nieboszczyka, w którym zastaje już niespodziewaną lokatorkę. Angelina, przedstawia się jako nieślubna córka świeżo pochowanego Tomasza, która pragnie odebrać przysługującą jej schedę.
A jest o co walczyć, bo zmarły bibliotekarz był pasjonatem i kolekcjonerem dzieł sztuki, ze szczególnym upodobaniem dzieł Masonów.
🖼
Mieszkająca razem z nieboszczykiem ciotka, nie wierzy jednak w naturalną przyczynę śmierci i zatrudnia detektywa, którego zadaniem jest przyjrzenie się dość tajemniczym okolicznościom. Tycjana, a niedługo później również Angelina włączają się do działań, służąc zarówno wiedzą, jak i niekonwencjonalnymi metodami 😂
🖼
Rozwiązania zagadki nie ułatwia nieco zwariowana rodzinka, polujący na jeden z zaginionych eksponatów antykwariusz, czy bogaty kolekcjoner dzieł sztuki.
🖼
Jest nieszablonowo, intrygująco i miejscami niebezpiecznie 🙂 Smaczku dodają też charakterki obu kobiet, między którymi miejscami aż iskrzy. A to dopiero pierwszy tom z serii 😉
🖼
Jeśli lubicie powieści z motywem sztuki, symboliką i sekretnymi zakonami to ta będzie jak znalazł.

Sympatyczna komedia kryminalna z lożą masońską w tle. Siostry Raj różne jak ogień i woda, do tego cała zwariowana rodzinka. Czyta się dobrze. Mam ochotę na kolejną część.

Aż nie wierzę, że wcześniej nie odkryłam tej autorki! Niebywałe jak bardzo zachwyciło mnie tutaj poczucie humoru bohaterów. A już najbardziej polubiłam tutaj dwie siostry, które są w bardzo podeszłym wieku. Jedna przemawiała przez drugą wzajemnie się uzupełniając. Niemal widziałam w jak komediowy sposób stroiły miny i wybałuszały oczy, kiedy coś ich bardzo zaciekawiło.
Równie barwną postacią okazała się być pani Józefina Amalia. Kobieta w kwiecie wieku, który reprezentuje się mając osiemdziesiąt lat. Oskarżała każdego, kogo spotkała. W każdym widziała winnego śmierci pewnego mężczyzny. Ilekroć ktoś o coś zapytał, ona od razu wyskakiwała z oskarżeniami. Twierdziła, że każdy jest winny, a tylko kwestią czasu pozostaje dokładniejsze ustalenie komu bardziej zależało na tym, by wzbogacić się jego majątkiem. Zobrazowałam ją sobie jako pochyloną staruszkę z siwymi włosami zawiązanymi w wysokiego koka i celująca do każdego swoim najdłuższym palcem, by bardziej podkreślić powagę sytuacji.
Coś naprawdę zabawnego:-)

Co do stylu, bo jest niezwykle lekki. Niesamowicie barwne postacie z przodującymi cechami charakteru. Kto był smutny, taki już pozostawał, a kto był nadęty, również nie szczycił nas uśmiecham. To bardzo podkreślało kreatywność, gdyż od razu wiedzieliśmy kto się wypowiada.
Co spostrzegłam, to,że autorka nie wszystkich dokładnie nam opisywała. Jednych prześwietliła nawet po rozmiar kolczyków w uszach, a inni nawet nie byli przedstawieni z imienia. Wid...

Dwie dorosłe siostry Raj, jedna kolorowy ptak, druga szara myszka. Poznają się na pogrzebie swojego ojca, tam dopiero dowiadują się o swoim istnieniu. Tycjana jest zszokowana nie tylko tym że ma siostrę ale jej ekstrawagancją, Angelika ma miętowe włosy i jeździ karawanem. Obie postanawiają zamieszkać w mieszkaniu nieżyjącego ojca, żadna nie będzie zadowolona z tego że pod dachem mieszka ta druga. Jest jeszcze ciotka Józefina Amalia, ale ona zajmuje swoje piętro i tylko ona podejrzewa że ojciec dziewczyn został zamordowany. Intryga zaczyna się rozkręcać, a siostry mimo że za sobą nie przepadają będą musiały współpracować.

Książka super, zabawna, ciekawa wciągająca. Cieszę się że w planach jest część druga. Ciocię Józefinę pokochałam miłością szczerą i prawdziwą, mam nadzieje że będzie jej więcej w kolejnej książce.

Taką komedię kryminalną czyta się z przyjemnością - jest nieboszczyk i zagadka jego śmierci, a do tego mamy śmieszne dialogi, zabawne sceny i komiczne postacie. Czyta się szybko i na wesoło. Niech Was jednak nie zmyli ta sielanka! Rozwiązanie kryminalnej zagadki jest jak najbardziej poważne i niebezpieczne dla szukających...