Recenzja książki Księga czarownic. W kotle osobowości

Czytacie antologię? Lubicie te krótkie opowiadania, które łączy temat przewodni? Ja do tej pory przeczytałam cztery i właśnie tą czwartą jest książka „Księga czarownic. W kotle osobowości” od dziewczyn z grupy "Piórem czarownic"

Pierwsze, co rzuca się w oczy, patrząc na ten zbiór opowiadań, to przepiękna okładka w kolorach, które bardzo lubię, a mnie, jako takiej sroce okładkowej aż miło się na nią patrzy. W środku znajdziemy czternaście zupełnie różnych od siebie opowiadań autorek. Jedne krótsze, inne dłuższe. Jednak każde z nich na swój sposób przedstawia spojrzenie autora na temat czarów, wiedźm czy czarownic. Kilka autorek, które napisały opowiadania, znam, inne były dla mnie całkowitym odkryciem.

Patrząc na całokształt książki, jestem naprawdę zadowolona z lektury. Co prawda opowiadania były różne. Jedne lepsze, drugie trochę gorszę, jednak w całym zbiorze znalazłam coś dla siebie. Tym samym, według mnie na wyróżnienie zasługują opowiadania:

1. „Maska” od Anna Fobia – przepiękna historia o skrywaniu się ludzi za maskami. Smutna, refleksyjna, pokazująca jak wielu ludzi ukrywa swoje prawdziwe ja, pod maską makijażu, zupełnie innego charakteru, strachu czy wycofania.

2. „Karina” od Anett Lievre – historia o parze, która „darła” ze sobą koty od przedszkola, a która musiała spędzić ze sobą kilka dni, nagrywając teledysk. Opowieść bohaterów, idealnie pokazuję, jak wielki wpływ mogą mieć na nas wydarzenia z dzieciństwa, tym samym, przez własny upór, często zaprzepaszczamy szansę na prawdziwe uczucie.

3. „Poprzez dotyk” Darii Smolarek – historia o kobiecie, której „dar”, pomimo że potrafił pomagać, był przy okazji jej przekleństwem. Opowieść, która pokazuje, jak trudno znaleźć kogoś, kto cię naprawdę zrozumie, oraz to, że czasami nasza pomoc, może ściągnąć na nas wielkie niebezpieczeństwo.

4. „Serce Kendry” – od Shia Blackburn. Refleksyjna i smutna historia o miłości oraz o poświęceniu, jakiego musi dokonać główna bohaterka, która, by zapewnić bezpieczeństwo osobie, którą kocha, musi się wyrzec swoich uczuć, jednocześnie skazując się na smutek i cierpienie.

Każdą z tych czterech opowieści chętnie przeczytałabym jako powieść. Jako rozwinięte, pełnometrażowe historie na pewno skradłyby serca czytelników, skoro tak krótkie opowiadania, potrafiły wzbudzić we mnie emocję.

Kolejny raz przekonałam się, że antologię mogą być fajną formą na poznanie nowych autorów, a czasami, gdy pragniemy oderwać się na chwilę od codzienności, nie chcąc zaczynać kolejnej długiej książki, przeczytanie ich – zwłaszcza takich, podsyconych odrobiną magii, może być naprawdę relaksujące.

Bardzo dziękuje dziewczyną z grypy Piórem czarownic oraz wydawnictwu, za możliwość poznania tych historii. Każdej kibicuje i z pewnością będę czytać książki, które zostaną wydane.

POLECAM!