Recenzja książki Księga czarownic

Na ziemi żyją cztery byty: ludzie, czarownice i wampiry. Ci pierwsi nie wiedzą o istnieniu reszty. To z resztą jeden z punktów paktu, który został zawarty kilkaset lat temu. Innym (najważniejszym) przepisem jest brak jakichkolwiek stosunków międzygatunkowych. To jest po prostu zabronione.

Diana Bishop jest błyskotliwą i niezwykle inteligentną wykładowczynią historii i właśnie ma okazję otrzymać posadę na Oxfordzie, dlatego by przygotować się jeszcze lepiej do wygłoszenia wykładu na temat związków alchemii, trafia do oksfordzkiej Biblioteki Bodlejańskiej, gdzie wchodzi w posiadanie tajemniczego manuskryptu, który promieniuje dziwnym lśnieniem. Doskonale zdaje sobie sprawę, że ta księga jest magiczna i aby ją odczytać musiałaby użyć magii — Diana jest czarownicą. Wywodzi się z potężnego rodu czarownic, jednak nie praktykuje magii i robi wszystko, aby zapomnieć o swoim życiu dziedzictwie.
Wszystko zmienia się, kiedy okazuje się, że ta cenna księga zaginęła sto lat temu, a w Oksfordzie zaczynają pojawiać się niebezpieczne czarownice, czarnoksiężnicy, demony, a nawet wampiry. Wszyscy pragną zdobyć manuskrypt...
Jedną z tych istot jest tajemniczy, charyzmatyczny profesor biochemii i neurologii — Matthew Clairmont. Mężczyzna jest wampirem, ale to właśnie z nim Diana postanawia połączyć siły, aby rozwiązać zagadkę. Od samego początku można wyczuć przyciąganie pomiędzy nimi i oboje wiedzą, że to, co zaczynają do siebie czuć, może przyczynić się do złamania pokoju, który i tak od lat był bliski złamania. Co więcej, oboje mają świadomość, że za tę miłość mogą przypłacić życiem, ale podobno miłość może przezwyciężyć wszystko? Czy tym razem będzie tak samo?

To, co podobało mi się w książce, to dbałość o szczegóły. Autorka momentami szczegółowo opisuje miejsca, w których rozgrywa się dana scena. Dzięki temu ma się wrażenie, jakby naprawdę było się tam razem z bohaterami. Poza tym dostajemy fajne ciekawostki historyczne czy nawet z zakresu biologii i chemii. Nie wiem, jak wy, ale ja po prostu uwielbiam takie dodatki.

Na książkę trafiłam dzięki serialowi z Matthew Goode'm i Teresą Palmer. Serial również polecam, szczególnie że mamy tam parę rzeczy, których brakowało mi w książce, w której akcja głównie skupia się na głównych bohaterach. Ponadto w styczniu wychodzi drugi sezon, a druga część „Księgi Czarownic” zapowiada się ciekawie i już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po „Księgę Dusz”.