La Bestia recenzja

Nie potrafię zdefiniować gatunku, do którego można zakwalifikować tę książkę. Nie jest to ani reportaż, ani biografia "Bestii z Génovy", ani kryminał, ani powieść z gatunku true crime. Z tego właśnie powodu, że nie wiedziałam co czytam, książka nie przypadła mi do gustu.
Autor poprzedził opisaną historię solidnym researchem. Samodzielnie odwiedził Kolumbię i miejsca, w których Luis Alfredo Garavito Cubillos spędził mniej lub więcej czasu. Czasem było to miasto, wieś, w której mieszkał seryjny zabójca, gwałciciel i pedofil w jednej osobie, a czasem było to miejsce znalezienia zwłok ofiar.

Sposób narracji jest dwojaki. Każdy rozdział opisuje etap życia Luisa Alfreda Garavito, przedstawiony z jego perspektywy, każdy kończy się "migawkami z podróży". O ile ustalenia, spostrzeżenia, przeżycia autora w Kolumbii były dla mnie bardzo interesujące, o tyle świat widziany oczami Luisa to zbeletryzowana biografia, pełna domysłów i konfabulacji, a ze zbyt małym przekazem faktograficznym. Autor sam często wspomina, że była to jedynie jego sugestia, domniemanie jak mogło wyglądać zdarzenie.

Początkowo myślałam, że poziom okrucieństwa nie pozwoli mi skończyć czytania książki. Po opisie dzieciństwa Luisa Alfredo Garavito zaczęły się drastyczne wyczyny mordercy. Kilka pierwszych czyta się ciężko z powodu makabrycznego przebiegu, jednak po kolejnych okrucieństwa zaczynają powszednieć. Opisując je autor sam siebie parafrazuje. Schemat jest ten sam - zwabienie kolejnej ofiary, najczęściej kilkuletniego chłopca, związanie, rozebranie, torturowanie, brutalne morderstwo. W każdym postać Luisa upija się konkretnym alkoholem i słyszy głos "bestii", która mówi: "Zabij, zabij, zabij". Rozumiem, że seryjny morderca podczas ponad dwustu zabójstw, do których się przyznał, a szacowanych możliwe, że nawet sześciuset, miał swoje modus operandi. Nie rozumiem, dlaczego autor za każdym razem opisywał jego perspektywę według własnego schematu w ten sam sposób. Dlatego po kilkudziesięciu stronach historia już tylko nużyła i wzniecała niechęć. Mogło być inaczej, gdyby składała się z samych "Migawek z podróży". Cóż, czekam na zapowiedzianą na jesień Lutę Karabinę.