Lalka recenzja

„Lalka” Bolesława Prusa to jedna z najbardziej znanych powieści pozytywistycznych. Główny bohater to kupiec galanteryjny Stanisław Wokulski. Mężczyzna zakochał się w arystokratce Izabeli Łęckiej, której podporządkował całe swoje życie.

W powieści „Lalka” Bolesława Prusa została ukazana Warszawa. Miasto znajdowało się wówczas w zaborze rosyjskim, a Polski nie było na mapach Europy. Po powstaniu styczniowym nasiliła się rusyfikacja, a Królestwo Polskie nazywano Krajem Nadwiślańskim. Akcja utworu miała miejsce pod koniec XIX wieku. Dokładne opisy sprawiają, że nawet współcześnie można zwiedzać ulicę Warszawy z książką zamiast mapy. Miasto dzieliło się na dzielnice, zamieszkiwane przez różne grupy społeczne. Arystokracja zamieszkiwała bogatą część Warszawy, głównie Łazienki, Aleje Jerozolimskie i Krakowskie Przedmieście. Znajdowały się tam eleganckie sklepy, teatry, restauracje i kawiarnie. Z tym obrazem kontrastowało Powiśle. Mieszkała tam biedota warszawska. Uboga ludność żyła w nędzy, bardzo złych warunkach. Wokulski stwierdził, iż: „Jedni giną z niedostatku, drudzy z rozpusty.” Obie grupy społeczne żyły obok siebie, ale nie przenikały się wzajemnie. Został poruszony motyw nierówności społecznych. Arystokracja żyła w luksusowych mieszkaniach, wydając zbyt dużą liczbę pieniędzy. Nie liczyła się z potrzebami biedniejszych. Spędzała przyjemnie czas na przyjęciach oraz spacerach po warszawskich Łazienkach. W myślach Izabela Łęcka nazywała pogardliwie Wokulskiego dorobkiewiczem. Mężczyzna za pomocą ciężkiej pracy pomnożył swój majątek. Rozumiał potrzeby niezamożnych, często wspomagał najbiedniejszych. Zamożni byli zbyt pochłonięci przyjemnościami, żeby nieść innym pomoc. Podczas wyjazdu do Paryża, mężczyzna nie dostrzegł tak silnych podziałów społecznych, co podkreśliło słabość Warszawy. Stanisław był zwolennikiem pracy organicznej, dlatego wspierał prostytutki i niezamożnych. Pomógł Mariannie, braciom Wysockim oraz Węgiełkowi. Głównymi hasłami pozytywizmu były również: emancypacja kobiet, asymilacja Żydów oraz praca u podstaw.

Trochę zmęczyłam tę powieść, uważam, że jest zdecydowanie zbyt długa. Nie podoba mi się również, że nienależny do żadnego z moich ulubionych gatunków literackich. Nie można nazwać jej romansem, ponieważ nie występuje prawdziwa, spełniona miłość.