Laos recenzja

Kontynuacja "Ilias". Książka równie wzruszająca co część pierwsza. Gabi po stracie ukochanego przechodzi trudne chwile. Może liczyć na wsparcie ojca Iliasa , który cierpi także po stracie syna. "Pamiątką" po ukochanym jest ciąża...Gabi postanawia urodzić dzieci w Polsce. Do opieki nad Gaby wyznacza drugiego syna ,notabene brata bliźniaka Iliasa. Sam fakt , że jest "identyczny" jak ukochany nie pomaga jej w pogodzeniu się ze stratą. Druga część zaczyna się przeskokiem ok 6 miesięcznym od części pierwszej. Akcja książki początkowo zaczyna się na greckiej wyspie jak część pierwsza, potem przenosi się do Torunia. Gabi stopniowo odkrywa, że Laos ma zupełnie inną naturę niż myślała. Widzi, jak bardzo jest podobny do Iliasa. Stopniowo rodzi sie między nimi sympatia, która przeradza się w uczucie.

Laos, drugi z synów , jest identyczny z wyglądu ale inny charakter. Ich znajomość nie zaczęła się od wzajemnej sympatii. Gabi ma do niego uraz o przeszłość i to że nie pojawił się na pogrzebie brata. Musza jednak się tolerować. Powoli odkrywają swoje prawdziwe ja. laos zmienia się. Pod wpływem Gabi odkrywa się i poznajemy jego historię. Historię , która wzrusza i sprawia , że zmieniamy o nim zdanie. Tak samo jak Gabi. Laos doświadczył w dzieciństwie niezdrowej rywalizacji. O jego dzieciństwie, jak i Iliasa, wiemy tylko tyle ile sami się zwierzają. Laos zawsze czuł się tym gorszym, tym "wybrakowanym towarem" jak się sam określił. Dzięki Gabi odkrywa swoje prawdziwe ja. Wrażliwego, opiekuńczego i zupełnie innego człowiek niż się kreuje sam.

Książka podzielona jest takżę na króciutkie rozdziały, pisane z dwóch perspektyw: Gabi i Laosa. Poznajemy wersję tej dójki. Ich postrzeganie tej samej sytuacji , czasem zupełnie inaczej Oboje cierpią, Gabi bo straciła ukochanego , ojca swoich dzieci. Laos bo stracił brata. Brata , którego kochał ale nie umieli się obaja dogadać. Obaj uparci, niepotrafiący mówić o uczuciach. Obaj zamknięci w sobie , podzieleni. Gabi odkrywa w nich własnie to co jest najważniejsze. Uczy ich miłości, akceptacji.

Gdybym miała wybrać , która częśc mi bardziej przypadła do gustu, nie umiała bym wybrać. Obie maja w sobie to coś. Każda niejako oddzielna historia. Część pierwsza to bardziej historia na fascynacji i fizyczności , która przeradza się w głębsze uczucie , o tyle druga część to stopniowo rodzące się uczucie , oparte na bliskości i wspólnym odnalezieniu się po stracie bliskiej osoby.

Dużym plusem jest sposób wykreowania bohaterów. To jak postrzegają świat, jak zmieniają się. Książka wzruszyła mnie. Może była mniej dynamiczna niż pierwsza, ale za to ją własnie lubię. Uspokoiła i wyciszyła po zaserwowaniu zakończenie poprzedniej. Obie jako całość tworzą idealne połączenie. Polecam
https://lalaka1.blogspot.com/2020/10/laoa-magorzata-falkowska-recenzja.html