Metody leczenia drakonidów recenzja

Po przeczytaniu opisu wiecie już mniej więcej, czy książka będzie dla was?

Ja jestem jedną z tych osób, która totalnie nie czyta opisów, wręcz ja nie wiem, o czym jest dana książka.

Wiem, jaka jest np. Tematyka czy motyw przewodni lub gatunek, A tak poza tym żyje w takiej niewiedzy.

I tak samo jest z książkami, z którymi dziś do was przychodzę.

Jest to jednak recenzja drugiego tomu aktualnie dylogii "nekrovet" od Joanny W. Gajzler Współpraca recenzentka z wydawnictwem sqn.

W poprzednim tomie poznaliśmy lecznice dla magicznych zwierząt, Florkę, Bastiana i Izę, a także ich podopiecznych. Jest to Magiczna opowieść, przepełniona fantastycznymi zwierzętami i nietuzinkowymi wręcz bohaterami.

Jest to też taka seria, w której nie oszczędza się bohaterów, widzimy to na przykładzie całej trójki pracującej w lecznicy. Każda z tych postaci ma ogromny bagaż doświadczeń i przeżyć.

W poprzednim tomie mieliśmy poszukiwanie Jednorożca, a w tym tomie mamy poszukiwanie smoków. Ale nie tylko na tym skupia się ta książka, ponieważ mamy tutaj życie techników Weterynaryjnych i pokazane przeróżne historie ludzkie, ale i przeróżne magiczne zwierzęta, o których ja np. wcześniej nie słyszałam nigdzie. Zbliżamy się bardziej do bohaterów w tym tomie, poznajemy ich tajemnice i jednocześnie autorka zaczyna tak trochę mącić między nimi i my nie jesteśmy pewni czy aby na pewno dobrze ich poznaliśmy. Jedna mała przepowiednia a zmienia bardzo nastawienie bohaterów.

I jak wiecie, ja uwielbiam Urban Fantazy i Polską fantastykę, więc też nic dziwnego, że ja te książki pokochałam. Zdecydowanie jest to bardzo dobra książka na poprawę humoru, na powrót do czytania czy na początek z fantastyką, ale także na takie odsapnięcie od innych ciężkich książek. I według mnie pierwszy tom był nieco lepszy, ale i tak oba mają ode mnie 5/5 ⭐️. Bohaterowie cudownie ciepli tacy żywi (pomimo wszystko nawet nieżywa Iza jest ciepła 😆) i pomimo tego, że no nasz świat się trochę różni od tego świata przedstawionego w książce, mają oni takie typowo ludzkie problemy, jaki my czasami miewamy.