Lekarz ci tego nie powie recenzja

Bardzo nie lubię chodzić do lekarza, chyba większość z nas tak mam. Czasami jednak nie mamy wyjścia. Jak przebiegają takie wizyty, wiemy dokładnie. Wszystko jest ok, jeżeli lubimy naszego lekarza pierwszego kontaktu, a z tym akurat różnie bywa. Nie każdy też ma możliwość przepisania się do innego.

„Myślałeś, że wiesz, jak wygląda praca lekarza medycyny rodzinnej? Ta książka pokaże Ci, w jaki dużym jesteś błędzie"

Poznajemy Maxa Skittle brytyjskiego młodego lekarza rodzinnego, męża i ojca. To on opowie nam o tym, co, na co dzień dzieje za po drugiej stronie drzwi przychodni lekarskich. Jak to wszystko wygląda od podszewki. Max to przystojny, energiczny, pełen życzliwości dla ludzi sympatyczny mężczyzna. Jego codzienność to czas dzielony na przyjmowanie pacjentów, wizyty domowe, rozmowy z pacjentami, wysłuchanie ich, spotkania z zarządem przychodni, papierkową robotę – a tej jak twierdzi ma zdecydowanie za dużo. Nasz lekarz opowiada nam o wszystkim z dużą szczerością, otwarcie i z poczuciem humoru. Aż dziw bierze, z czym, na co dzień i z jakimi dziwnymi schorzeniami musi się on mierzyć.

Autor pisze bardzo przyjemnie i lekko. Jest szczerze do bólu, z dużym poczuciem humoru i sarkazmem. Całość napisana jest w formie pamiętnika - co bardzo mi się spodobało. Max przedstawia nam przeróżne sytuacje z życia prywatnego i lekarskiej praktyki. Jedne były zabawne, inne wręcz mroziły krew w żyłach. Anegdoty, smaczki, intrygujące kulisy, realia wykonywanego tego zawodu. Znajdziemy tu także to, co warto wiedzieć, aby żyć długo i szczęśliwie. Bardzo ciekawe spojrzenie na przepisy dotyczące lekarzy i pacjentów. Ukazana praca w placówce prywatnej i państwowej, historie pacjentów. Przez jego gabinet przewinęło się ich setki. Każdy z nich był inny, potrzebował pomocy, wsparcia, wysłuchania. Jego sposób odnoszenia się do nich też jest bardzo różny, mniej lub bardziej emocjonalny, ale zawsze profesjonalny.

Bardzo ciekawa, mądra, zwyczajna, przyjemna w odbiorze książka. Może dzięki niej zdobędziemy się, chociaż czasami, na większą wyrozumiałość w stosunku do lekarzy. To zwykli ludzie, tacy sami jak my, tylko ich praca jest bardzo odpowiedzialna. Też się spóźniają, chorują, mają kłopoty, ich myśli biegną do prywatnych spraw. Samo życie. Bardzo polecam.