Odkupienie recenzja

Kiedy skończyłam "Obietnicę", byłam jedną z tych osób, które nie mogły przeboleć tego zakończenia. Ewa Pirce zostawiła nas w zawieszeniu i naprawdę bardzo długo kazała czekać na ciąg dalszy.
Czy było warto ?
.
"Każdy z nas ma w sobie dostatecznie dużo siły i odwagi. Należy tylko zamknąć tę część siebie, która pcha Cię w stronę współczucia. Kiedy to zrobisz, kiedy odizolujesz te dwie strony swojej natury, wszystko będzie łatwiejsze i prostsze."
.
No, co to wgl za pytanie!
Oczywiście, że było warto czekać.
Mam wrażenie, że każda kolejna książka Ewy jest coraz lepsza.
Idealnie dopracowani bohaterowie. I to nie tylko Ci pierwszoplanowi.
Każda scena i sytuacja skrupulatnie przedstawione i idealnie dopełnione muzyką.
W historiach Ewy, nie ma miejsca na żadnego rodzaju "zapchaj dziury", a czytelnik musi być skupiony, bo coś z pozoru mało istotne, byle pierdoła, później może zmienić bieg historii.
Wszyscy Ci, co czytali pierwszy tom wiedzą, że główny bohater to arogancki dupek, a nasza bohaterka to silna kobieta.
Przez chwilę bałam się, że w tej części może zabraknąć ich słownych potyczek, a Brian zmieni się w potulnego baranka, przecież walczy o odkupienie, walczy o miłość swojego życia.
Od razu mówię, nic takiego nie miało tam miejsca. Wręcz przeciwnie, dialogi i opisy, naprzemiennie, przepełnione były ironią i poczuciem humoru oraz bólem, poczuciem straty i samotnością. Autorka pozwoliła nam się cieszyć, wzbudziła nadzieję i cały czas ją podsycała, by za chwilę zrzucić na nas bombę i zburzyć wszystko, jak domek z kart. A ja czułam się, jak na kolejce górskiej w piątej klasie podstawówki, czyli raz chciało mi się śmiać, raz płakać, raz chciałam kogoś zabić, a potem przytulić.
Ewa ma dar. Dar, który jest też przekleństwem (dla czytelnika, oczywiście), bo potrafi tak namieszać w swoich książkach, że nawet nie zdążyłam wziąć oddechu, a sytuacja zmieniła się o 180 stopni.
Jak? Kiedy ? Nie wiem. Mało tego na tym etapie, nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. Był szok, było niedowierzanie, było też późno w nocy, a ja nie potrafiłam oderwać się od tej książki.
Myślicie pewnie, że będzie romantycznie i cukierkowo?
Nie będzie. Mało tego, zaskoczy Was wiecej, niż może się wydawać.
.
"Życie nauczyło mnie, by nie okazywać słabości, bo stanowi ona doskonałą pożywkę
dla naszych wrogów."
.
Jak to się stało, że niechęć do Briana zmieniła się w niechęć do Olivii i jakim cudem teraz jestem ciekawa co u Astona, jak przez całą książkę, nawet go nie lubiłam...?
Chcecie prawdziwych emocji?
Czytajcie książki Ewy Pirce.