Królestwo popiołów. Część 2 recenzja

Sięgając po drugą część "Królestwa Popiołów" miałam w środku dziwny gorzko-słodki posmak. Kiedy kupiłam "Szklany Tron" nie sądziłam, że tak się przywiążę do bohaterów tej serii. Świadomość, że jest to już koniec ich historii, sprawił, że czytanie ostatniego tomu bardzo mocno sobie dawkowałam (dziękuję uczelni i szaleństwom wykładowców, że mi w tym pomogli). Z jednej strony chciałam wiedzieć co dalej, jak wszystko się zakończy, a z drugiej wiedziałam, że jak skończę lekturę, to nie będę wiedziała co mam teraz ze sobą zrobić. I tak było! Wszyscy to kiedyś przeżywaliśmy. Zapewne więcej niż tylko raz.

Sarah J. Maas stworzyła niesamowity świat, z cudownymi i złożonymi postaciami. Oczywiście były fragmenty, które nieco mnie irytowały, ale zdecydowanie więcej było tych pozytywnych aspektów. Ciągle coś się działo. Nie zawsze bohaterowie radzili sobie tak, jakby tego chcieli i to było właśnie tak bardzo magiczne. Ta część na pewno na długo pozostanie w mojej pamięci, chociażby ze względu na pewien wątek Manon, który złamał mi serce, ale nie będę się tutaj rozdrabniać, żeby czasami nie poczęstować kogoś niechcianym spoilerem. Mam nadzieję tylko, że ta poza książkowa już przyszłość wiedźmiej królowej będzie dla niej łaskawsza.

"Królestwo Popiołów" to po "Imperium Burz" chyba mój ulubiony tom z serii. Pani Maas zaserwowała nam wszystko, czego można by oczekiwać od dobrej powieści fantasy. Złożeni bohaterowie, którzy różnią się od siebie, lecz potrafią wzajemnie się uzupełniać. Fabuła, która nie nudzi, lecz wie, kiedy czytelnik potrzebuje odrobiny oddechu, żeby przetrawić wszystko, co się dzieje. Historia jest tak płynna i dynamiczna, że aż ciężko uwierzyć, że te tomiszcza tak szybko da się przeczytać. Ciężko się dziwić, że ta seria zyskała taką popularność i zaczytuje się w niej szerokie grono ludzi.

Cóż mogę więcej powiedzieć? Jeżeli ktoś miał obawy co do zakończenia, to osobiście mogę powiedzieć, że jestem usatysfakcjonowana. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że koniec serii był wyjątkowo dobry. Może jedynie oczekiwałam czegoś więcej na temat przyszłości Manon, ale jest to moja ulubiona postać w serii, więc przypuszczam, że nieważne ile stron byłoby jej poświęconych, dla mnie by było MAŁO! :D