Biała wieża recenzja

Lelek to leszy, który stroni od walk i używania broni. Dlatego też nie mieszka ze swoimi krewnymi. Jednak gdy tajemnicza mgła zaczyna spowijać las, a z nieba zaczynają spadać gwiazdy, leszy musi wyruszyć w podróż do Starszych, aby zasięgnąć rady. Kiedy jednak ta ignoruje problem i winę zrzuca na ludzi, leszy musi wziąć sprawy w własne ręce. Nie będzie jednak sam; towarzyszyć mu będzie skrzat Fafkel, człowiek Mojmir i lesza Modraszka. I chociaż ta czwórka różni się od siebie pod wieloma względami, to co do jednego są zgodni: nie pozwolą, aby mgła zabiła ich las.

Zawsze miałam problem z czytaniem książek polskich autorów. Wydawało mi się, że nie potrafią oni napisać dobrej książki fantasy. Do czytania tej książki podchodziłam bardzo sceptycznie. I nawet nie wiecie, jak się cieszę, że się myliłam. Muszę przyznać, że na tle innych książek przygodowych ta wypada dobrze. Barwne opisy natury, niesamowite zwroty akcji, a przede wszystkim ciepłe, mądre postacie - to coś, co bardzo przypadło mi do gustu. Ciekawe było także przedstawienie motywów związanych z kulturą dawnych Słowian. Wątki te nie były przedstawione w sposób nachalny, ale bardzo naturalny i intrygujący.
Podobało mi się także skupienie na współpracy pomimo różnic obyczajowych czy gatunkowych. Wątek romantyczny także był bardzo przyjemny, w żaden sposób nie przedstawiony na siłę. Za minus mogę uznać fakt, że niektóre rozdziały były przegadane, akcja toczyła się w nich zbyt wolno. Mimo ładnych opisów natury czasem wolałabym, aby autor bardziej niż na nich skupił się na rozwoju postaci lub wydarzeń. Czasem też stylizacja na staropolską mowę nieco mnie drażniła, jednak to raczej kwestia przyzwyczajenia. Czy mogę te książkę polecić? Wydaje mi się, że tak, o ile lubi się tematykę słowiańskich wierzeń i podróży. Dla osób lubiących szybki rozwój fabuły może być to jednak dość trudna lektura. Sami musicie stwierdzić, czy chcecie spróbować. Ja mogę jednak zapewnić Was, że nie będzie to czas stracony.