Szofer upadłych królów recenzja

 

Albanię mało znamy, kojarzy nam się z biednym krajem na skraju Europy, nie ukrywam, że, mimo, że jestem z zawodu historykiem mało wiedziałam o przeszłości tego państwa. Autor był dotychczas autorem przewodników po polskich górach, może, dlatego bardzo dobrze poradził sobie z opisem tego górzystego kraju dodając pozostałe wiadomości wyszedł mu bardzo dobry miszmasz, który zadowoli chłonnych wiedzy. Książka Stanisława Figla opowiada o wydarzeniach, które doprowadziły do aneksji Królestwa Albanii przez Włochy przed drugą wojną światową. Całość napisana jest ze swadą, czyta się ją bardzo dobrze. 

Bohaterem jest Franciszek Wierzbicki, pracownik włoskiego Fiata, który przybywa do Albanii i zostaje szoferem samochodów z floty władcy Zoga I, trochę z przymusu trochę z własnej woli jest świadkiem końca niezależnego państwa. Towarzyszy mu Marike Koldheli, dzięki której poznajemy tradycje rodzinne, gdyż jest ona Albanką, zmuszoną przez zemstę rodową do opuszczenia swojego rodzinnego kraju. Forma książki przypomina literaturę faktu, chociaż do końca nią nie jest, w pewnych momentach to historia pobytu Wierzbickiego, opowiada on o swoich uczuciach związanych z pobytem, te części przypominają powieść. Przeplata autor nimi informacje o Albanii. Dla mnie ta pozycja jest przyczynkiem dla pogłębienia wiadomości, chociaż nie ukrywam Figiel zawarł ich bardzo dużo. Mamy informacje o przejęciu władzy przez Zoga I, jego małżeństwie, narodzinach syna i ucieczce z kraju. Przy okazji doskonale mamy nakreśloną strukturę kraju, podział na dwie religie, tradycje. Podczas pobytu w restauracjach poznajemy kuchnię, zaglądając też do szaf Albańczyków tradycyjne ubiory. Zwiedzając z przyszłą królową kraj uwodzą nas jego zabytki. Dla mnie dużą wartością była również sama historia, przejście z republiki do królestwa, uzależnienie się od Włoch, próby odejścia z tego uścisku i końcowe lata królestwa. Figiel umiejętnie wplata też informacje o sytuacji politycznej i ekonomicznej, z którą musiało się zmierzyć młode królestwo, a co w końcu przyczyniło się do jego upadku. Poznając ważne postaci z tego okresu poznajemy też Polaków związanych z Albania, miedzy innymi geologa profesora Zubera. Na końcu książki autor przybliżył losy następców Zoga I jego syna i wnuka, ale także losy bohaterów książki. 

Nie ukrywam brakuje mi tutaj zdjęć, map, które uatrakcyjniłyby całość. 

Tytuł jest adekwatny do treści – wygodną limuzyną odwiedzamy uroczą, dziką, nieznaną Albanię – polecam osobom chłonnym wiedzy i tym podróżnikom, którzy chcieliby odwiedzić jeszcze niezadeptany kawałek Europy.