Łódzka przystań recenzja

Życie pisze najbardziej spektakularne scenariusze. Czasem bywają one wzniosłe, epickie, częściej zwyczajne, jednak te, które bazują na wydarzeniach mających miejsce w końcówce pierwszej połowy XX wieku, z reguły są szokujące i bolesne. “Saga klonowego liścia. Łódzka przystań” jest oparta na faktach, przez co tym bardziej dotkliwa, ale i dająca nadzieję. Powieść rozpoczyna się w 1944 roku, kiedy to młoda dziewczyna, Stefania, mieszkająca w Łodzi, zostaje brutalnie porwana przez nazistów w ulicznej łapance i wywieziona w głąb Niemiec do obozu pracy. Podczas wykańczającej fizycznie i psychicznie podróży, poznaje Kazię, towarzyszkę niedoli. Dziewczyny wspierają się wzajemnie i podnoszą na duchu w trudnych chwilach. Kiedy nadarza się stosowna okazja, podejmują próbę ucieczki z obozu. Czy uda im się dotrzeć w bezpieczne miejsce?

Już w pierwszym rozdziale książki Czytelnik zderza się z kontrastem życia podczas trwania wojny i wcześniejszego, często niedocenianego dobrobytu, w czasach pokoju. Widzimy jak szybko, stosunkowo bezpieczny i szczęśliwy byt, może zmienić się w najgorszy koszmar. Wchodzimy bez ostrzeżenia w okrutny świat więźniarek, zmuszonych do pracy w nieludzkich warunkach, głodzonych, katowanych, poniżanych, często złamanych psychicznie, zabijanych. Wcześniej te wszystkie kobiety wiodły całkiem normalne życia, wśród kochających osób, otoczone ciepłem i spokojem. Nagle zostały wciągnięte w miażdżący zarówno ciała, jak i dusze wir wojennej, bezlitosnej machiny śmierci, grabieży i nienawiści. Za każdym razem kiedy czytam książkę, której akcja toczy się w czasie inwazji nazistowskich diabłów na świat, nie dowierzam, że za tymi czynami naprawdę kryją się ludzie. Nie dowierzam, że człowiek jest zdolny do zgotowania innemu, takiego piekła na ziemi. Czy po takich przeżyciach jest w ogóle szansa się pozbierać i wrócić do normalności?

Anna Stryjewska pokazuje jak w tych niezwykle trudnych, powojennych czasach, ludzie radzili sobie z budowaniem na nowo zarówno swojej tożsamości, jak i codzienności w realiach wstającego z kolan świata.

Powieść jest napisana w przemyślany sposób, a bogate słownictwo w niej użyte sprawiło, że czytanie było prawdziwą przyjemnością i nie mogłam się oderwać od tej fascynującej opowieści. Jest to książka obyczajowa, opowiadająca o przywróceniu porządku po haniebnych czasach w dziejach ludzkości. O dramatach wojny, ale również o pięknie życia, które pomimo bolesnych doświadczeń upomina się o szczęście. Z wielką niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu, pragnąc poznać dalsze losy bohaterów i zagłębić się w kolejnych stronach tej historii.